Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ stycznik R25-40 posiada odpowiednią konfigurację styków, która umożliwia realizację funkcji samopodtrzymania w układzie sterowania silnikiem trójfazowym. Samopodtrzymanie to mechanizm, który pozwala utrzymać stycznik w pozycji załączonej nawet po zwolnieniu przycisku startowego, co jest kluczowe, gdy używamy przycisku monostabilnego. W praktyce, po załączeniu stycznika, jeden z jego styków pomocniczych zostaje wykorzystany do podtrzymania zasilania cewki stycznika, co zapewnia jego ciągłą pracę do momentu przerwania obwodu przez przycisk stopu. Jest to nie tylko standardowa praktyka, ale także zapewnia bezpieczne sterowanie i unikanie przypadkowego rozłączenia obwodu. Wybór odpowiedniego stycznika, jak R25-40, zgodny z normami PN-EN 60947, jest kluczowy dla zapewnienia niezawodności i bezpieczeństwa całego układu.
Wybierając odpowiedzi B, C lub D, można spotkać się z kilkoma problemami wynikającymi z nieodpowiedniego doboru stycznika do zastosowania z samopodtrzymaniem w układzie z przyciskiem monostabilnym. Odpowiedź B, stycznik R25-31, mimo że posiada styki pomocnicze, nie jest optymalny dla układu trójfazowego z samopodtrzymaniem, gdyż jego konfiguracja styków może nie zapewnić odpowiedniego podtrzymania bez dodatkowego wykorzystania zewnętrznych elementów. Natomiast stycznik R25-22 z odpowiedzi C posiada jeszcze mniej styków głównych, co ogranicza jego zastosowanie w bardziej skomplikowanych układach, gdzie wymagana jest większa ilość styków. Odpowiedź D, stycznik R25-04, jest zdecydowanie nieodpowiedni dla tego rodzaju aplikacji, ponieważ jego konfiguracja styków nie wspiera typowych wymagań dla silników trójfazowych z samopodtrzymaniem. W przypadku wszystkich tych odpowiedzi, podstawowym błędem jest założenie, że każdy stycznik z odpowiednią liczbą styków będzie odpowiedni, co jest często spotykanym błędem myślowym. Kluczowe jest zrozumienie specyficznych wymagań danego układu i dobór stycznika, który te wymagania spełnia, co w tym wypadku oznacza użycie stycznika z konfiguracją styków odpowiednią do zapewnienia samopodtrzymania.