Wybór odpowiedzi C jest poprawny, bo wynika z analizy liczby oraz rozmieszczenia słupów potrzebnych do budowy 2-kilometrowego odcinka linii napowietrznej 0,4 kV. Przy rozstawie słupów co 20 metrów, potrzebne jest postawienie około 100 słupów przelotowych (dokładnie 99, bo na końcach znajdują się słupy krańcowe). Standardowo dla linii 3-fazowej czteroprzewodowej, każdy słup wyposażony jest w cztery izolatory wsporcze, więc dla 99 słupów potrzeba 396 izolatorów. Odpowiedź C zawiera 404 izolatory, co uwzględnia pewien margines bezpieczeństwa. Przewód AL 70 mm² musi być uwzględniony z nadmiarem, aby pokryć całą długość linii oraz ewentualne zakręty i inne nieprzewidziane sytuacje – stąd wartość 8240 m. Z praktyki wiadomo, że zawsze warto mieć dodatkowy zapas materiałów, co pozwala na elastyczność podczas montażu. W branży elektrycznej istotne jest, aby używać materiałów zgodnych z normami, takich jak PN-HD 60364-5-52:2011, które zapewniają bezpieczeństwo oraz trwałość konstrukcji. Dzięki temu, instalacje są bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne i warunki atmosferyczne, co znacząco wpływa na ich żywotność. Przy projektowaniu linii napowietrznych zawsze warto mieć na uwadze, że poprawna specyfikacja materiałów to nie tylko kwestia kosztów, ale przede wszystkim bezpieczeństwa ludzi i efektywności energetycznej.
Analiza błędnych odpowiedzi początkowo może wydawać się złożona, ale po zrozumieniu podstawowych zasad projektowania linii napowietrznych, staje się to bardziej jasne. Kluczowym elementem w tej sytuacji jest zrozumienie, jak często należy umieszczać słupy przelotowe, co w tym przypadku oznacza co 20 metrów. Biorąc pod uwagę długość linii 2 km, potrzeba 99 słupów przelotowych, a nie mniej, jak sugerowały inne odpowiedzi jak 55 czy 88. Słupy krańcowe są wymagane na obu końcach linii, czyli dokładnie dwa, co jest zgodne z każdą z opcji – tutaj nie popełniono błędu. Następnie, liczba izolatorów wsporczych powinna być czterokrotnością liczby słupów przelotowych, co daje 396 sztuk, plus zapas. Odpowiedzi A i B podały za małą liczbę izolatorów, co groziłoby niepełnym zabezpieczeniem przewodów. Wreszcie, długość przewodu AL 70 mm² musi uwzględniać nie tylko długość linii, ale także dodatkowe potrzeby, jak zakręty czy instalacje dodatkowych komponentów, co sprawia, że opcja C z wartościami 8240 metrów jest najbliższa rzeczywistości. Typowym błędem myślowym jest niedoszacowanie materiałów potrzebnych do realizacji projektu, co może prowadzić do kosztownych opóźnień i problemów podczas instalacji. Ważne jest, aby zawsze projektować z marginesem bezpieczeństwa, który uwzględnia nieprzewidziane sytuacje i zapewnia trwałość oraz efektywność linii energetycznych.