Odpowiedź UL < 50 V jest poprawna, ponieważ w warunkach, gdzie rezystancja ciała człowieka wynosi powyżej 1000 Ohm, uznaje się 50 V jako graniczną wartość bezpiecznego napięcia dotykowego dla prądu przemiennego. W zgodzie z normami, takimi jak IEC 61010 i IEC 61140, napięcia do 50 V są uznawane za bezpieczne, gdyż minimalizują ryzyko porażenia prądem w takich warunkach. W praktyce oznacza to, że instalacje elektryczne w miejscach narażonych na dotyk powinny być projektowane z myślą o ograniczeniu napięcia do tej wartości. Przykładem mogą być urządzenia zasilane niskim napięciem w zastosowaniach medycznych, gdzie bezpieczeństwo pacjentów jest kluczowe. Ponadto, w obiektach przemysłowych, które pracują z napięciami do 50 V, stosuje się zabezpieczenia i procedury, które dodatkowo minimalizują ryzyko niebezpiecznych sytuacji związanych z porażeniem prądem elektrycznym.
Wybór innych opcji jako bezpiecznego napięcia dotykowego może wynikać z nieporozumienia dotyczącego norm bezpieczeństwa elektrycznego. Na przykład, opcja UL < 120 V, choć wydaje się bezpieczna, nie uwzględnia zasady, że nawet niskie napięcia mogą być niebezpieczne przy niskiej rezystancji ciała, a w warunkach rzeczywistych, w sytuacjach awaryjnych, napięcie to może prowadzić do poważnych obrażeń. Natomiast wybór UL < 25 V czy UL < 12 V wskazuje na nadmierny poziom ostrożności, który nie jest konieczny w kontekście standardów bezpieczeństwa. Takie podejścia mogą prowadzić do nieefektywnego projektowania systemów elektrycznych, które są przystosowane do pracy w warunkach, gdzie napięcie do 50 V jest uznawane za bezpieczne. Zbyt restrykcyjne podejście do wartości napięcia może ograniczać możliwości technologiczne i zastosowanie innowacyjnych rozwiązań. Warto pamiętać, że podejście do ochrony przed porażeniem prądem powinno zakładać zarówno odpowiednie napięcia robocze, jak i właściwe zabezpieczenia, co w praktyce oznacza, że 50 V jest optymalną granicą, a poniższe wartości mogą nie być potrzebne w standardowych zastosowaniach.