Kwalifikacja: OGR.01 - Wykonywanie kompozycji florystycznych

Wśród wymienionych rodzajów wiązanek tylko biedermeierowska zalicza się do stylu formalnego. Wiązanki luźne są charakterystyczne dla stylu bardziej swobodnego, tzw. dekoracyjnego, gdzie najważniejsze jest naturalne rozmieszczenie kwiatów i brak sztywnej kompozycji – często kojarzy się je z nowoczesnymi lub bardziej rustykalnymi aranżacjami. W praktyce wiązanki luźne stosuje się tam, gdzie nie obowiązuje sztywny ceremoniał, a kompozycja ma wyglądać spontanicznie i lekko. Wiązanki strukturalne natomiast opierają się głównie na wyeksponowaniu określonej budowy, jakiejś konstrukcji czy nośnika – to takie bardziej współczesne podejście, często eksperymentalne, gdzie forma wynika z użycia nietypowych materiałów albo geometrycznych rozwiązań. Często spotykam się z tym, że osoby uczące się florystyki mylą strukturę ze stylem formalnym, bo wydaje się im, że skoro forma jest ciekawa, to od razu znaczy oficjalna – a to zupełnie nie to samo. Z kolei wiązanki kotylionowe, mimo swojej precyzji, nie są typowymi kompozycjami formalnymi, tylko raczej dodatkami do garderoby na specjalne okazje, jak bale czy studniówki – są niewielkie, noszone przy ubraniu i ich głównym zadaniem jest dekoracja osoby, a nie reprezentowanie formalnej kompozycji florystycznej. Typowym błędem jest przypisywanie każdej uporządkowanej kompozycji do stylu formalnego – tymczasem w branży przyjmuje się, że tylko te oparte na ścisłych zasadach symetrii i proporcji, takie jak właśnie biedermeier, w pełni spełniają kryteria stylu formalnego. Dlatego podczas praktyki zawsze warto rozróżniać, gdzie liczy się rygorystyczny układ, a gdzie można pozwolić sobie na swobodę.