Kwalifikacja: OGR.01 - Wykonywanie kompozycji florystycznych

Objawy takie jak zniekształcenia liści, lepkość oraz obecność zielonych owadów bywają mylące, stąd łatwo pomylić sprawcę uszkodzeń. Tarczniki, choć mogą również powodować osłabienie roślin, rzadko wywołują tak wyraźne deformacje liści – ich obecność zdradzają charakterystyczne łuski lub tarczki przytwierdzone do łodyg czy spodniej strony liści. Zwykle są ciemnobrązowe lub szare i raczej nie mają zielonego ubarwienia, nie są też lepkie, a wydzielina tarczników nie przypomina spadzi mszyc. Mączliki, z kolei, rozpoznaje się po pojawieniu się drobnych, białawych owadów, przypominających miniaturowe ćmy, które unoszą się chmurą po poruszeniu rośliny – nie mają zielonego koloru, a lepkość liści wynika głównie z wydzielin larw, nie zaś dorosłych osobników. Wciornastki natomiast są bardzo drobne, zwykle ciemne lub żółtawe, a ich żerowanie objawia się srebrzystością, drobnymi plamkami lub smugami na liściach, ale nie lepkością czy zielonymi owadami. Typowy błąd w rozpoznaniu polega na nieuwzględnieniu zarówno koloru szkodnika, jak i rodzaju wydzieliny. Branżowe praktyki wskazują, by zawsze dokładnie obserwować zarówno wygląd szkodników, jak i specyficzne zmiany na roślinach – lepkość, kolor, miejsce żerowania i typ uszkodzeń. Uproszczenie diagnozy jedynie do deformacji liści czy obecności lepkiej substancji prowadzi często do pomyłek i niepotrzebnego stosowania środków niewłaściwych dla danej grupy szkodników. Długoletnia praktyka pokazuje, że tylko całościowa obserwacja i znajomość cykli rozwojowych szkodników pozwalają na skuteczną ochronę roślin bez zbędnego nadużywania chemii.