Kwalifikacja: OGR.01 - Wykonywanie kompozycji florystycznych

Dobór odpowiednich proporcji gliceryny i wody w procesie konserwowania roślin to sprawa praktyczna, ale i wymagająca pewnego wyczucia. Często spotyka się mylne przekonanie, że im więcej gliceryny, tym lepszy efekt konserwacji. Tymczasem, przy stosunku 1:1, czyli równych ilościach gliceryny i wody, stężenie jest za wysokie – w efekcie liście stają się zbyt miękkie, aż nienaturalnie elastyczne, co potem trudno wykorzystać np. w dekoracjach. Na odwrót, zbyt duża ilość wody w stosunku do gliceryny, jak przy proporcji 1:3 czy 1:4, skutkuje tym, że gliceryna nie penetruje odpowiednio tkanek roślinnych – roślina nie jest w pełni zabezpieczona, szybko wysycha, traci kolor i staje się krucha. Prawdę mówiąc, wielu początkujących właśnie wpada w tę pułapkę, myśląc, że mniej gliceryny to mniejsze koszta, a efekt będzie taki sam. To nie działa. Również spotyka się ludzi, którzy eksperymentują z własnymi proporcjami, ale większość praktyków wraca do proporcji 1:2 jako najbardziej uniwersalnej i bezpiecznej. Zbyt wysokie lub zbyt niskie stężenie gliceryny odbija się negatywnie na jakości zakonserwowanych roślin. Tak naprawdę, ta proporcja jest kompromisem między skutecznością a ekonomią całego procesu. Fachowa literatura i doświadczenia florystów jednoznacznie wskazują, że odchylenia od niej prowadzą do problemów z elastycznością, kolorem i trwałością materiału roślinnego. Moim zdaniem najwięcej pomyłek bierze się z braku praktyki i przekonania, że takie rzeczy można robić „na oko”, a to jednak chemia i botanika – tu szczegóły naprawdę mają znaczenie. Dobre praktyki bazują na wyważonym podejściu, dlatego właśnie 1 część gliceryny do 2 części wody uznaje się za złoty standard.