Kwalifikacja: OGR.01 - Wykonywanie kompozycji florystycznych

W temacie pokroju roślin łatwo o pomyłkę, bo wiele określeń jest do siebie podobnych i czasem intuicja podpowiada błędną drogę. Skręcający pokrój kojarzy się z roślinami, które mają tendencję do owijania się wokół podpór, na przykład wielu pnączy, takich jak powojniki lub wilec. To jest zupełnie inna strategia wzrostu niż ta prezentowana przez strelicję, która nie owija się, nie skręca, tylko wyraźnie rozwija kwiaty i liście po jednej, dominującej stronie. Kolejna mylna koncepcja to pokrój typowo wznoszący się – może się wydawać, że jeśli coś rośnie pionowo, to musi być wznoszące, ale tutaj chodzi o coś subtelniejszego. W pokroju czysto wznoszącym się wszystkie liście, pędy czy kwiaty rosną mniej więcej równomiernie wokół osi, jak np. u palmy czy juki; brak tu tego charakterystycznego 'ustawienia jednostronnego'. Myślę, że często też myli się pojęcia przy określaniu, czy roślina rozwija się ze wszystkich stron – to typowe dla form kulistych, symetrycznych, gdzie roślina jest harmonijna i nie wykazuje wyraźnej dominacji żadnej strony. Takie podejście łatwo spotkać u osób, które rzadko analizują szczegóły morfologii roślin – a to właśnie detale decydują o poprawnej klasyfikacji. Moim zdaniem dokładna obserwacja tego, jak orientują się kwiaty i liście, pozwala uniknąć tych klasycznych błędów. Poza tym, znajomość takich typów pokroju ma praktyczne zastosowanie, bo pozwala lepiej planować rozmieszczenie roślin w ogrodzie lub w przestrzeni miejskiej i unikać efektu przypadkowego chaosu albo niezamierzonej asymetrii. W praktyce branżowej często podkreśla się, by nie kierować się samą nazwą pokroju, tylko całością obrazu rośliny oraz jej specyficznymi cechami rozwojowymi.