Kwalifikacja: OGR.01 - Wykonywanie kompozycji florystycznych

Wiele osób myśli, że fikus benjamina czy azalia indyjska nadają się do tworzenia „zielonego sufitu”, ale to jednak nie najlepsze wybory do tego typu aranżacji. Fikus benjamina jest co prawda popularny w biurach ze względu na atrakcyjny wygląd i dość łatwą pielęgnację, ale to drzewko — jego wzrost jest wyprostowany, forma nie jest pnąca, a prowadzenie go pod sufitem jest praktycznie niewykonalne albo bardzo uciążliwe. Z kolei azalia indyjska to krzew ozdobny, który wymaga bardzo specyficznych warunków, takich jak wysoka wilgotność i kwaśne podłoże. Azalie są też wrażliwe na przesuszenie, a ich pokrój nie pozwala na formowanie długich, zwieszających się pędów. Mirt zwyczajny, chociaż wygląda ciekawie i jest ceniony jako roślina ozdobna, ma pokrój zwarty i zupełnie nie sprawdzi się jako ampelowa roślina na „zielony sufit”. Kluczowy błąd to utożsamianie bujnej zieleni lub ozdobnych liści z możliwością aranżacji na wysokościach – tymczasem liczy się, czy dana roślina ma pnący charakter i elastyczne pędy pozwalające na odpowiednie prowadzenie. Cissus rombolistny jest wręcz stworzony do takich realizacji: szybko rośnie, dobrze się rozgałęzia i nie jest bardzo wymagający. W praktyce branżowej nie stosuje się pozostałych wymienionych gatunków na „zielone sufity”, bo po prostu się do tego nie nadają. Warto zawsze sprawdzić, jakie są rzeczywiste możliwości wzrostu i prowadzenia konkretnej rośliny – to podstawa, żeby aranżacja była nie tylko efektowna, ale też praktyczna w codziennym użytkowaniu.