Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia

Wybór niewłaściwych substancji do wytrawiania szkliwa może prowadzić do poważnych problemów w procesie adhezji materiałów kompozytowych. Użycie 10% kwasu cytrynowego, który jest znany ze swoich właściwości odkwaszających, nie ma wystarczającej mocy, aby skutecznie usunąć warstwę organiczną z powierzchni szkliwa. Jego działanie jest zbyt łagodne, co może skutkować nieodpowiednią adhezją kompozytu i w rezultacie prowadzić do wcześniejszych niepowodzeń wypełnień. Ponadto, 30% nadtlenek wodoru, będący środkiem utleniającym, jest powszechnie stosowany do wybielania zębów, ale nie jest właściwy do wytrawiania szkliwa. Jego mechanizm działania różni się od tego, co jest potrzebne do skutecznej demineralizacji i przygotowania zęba do wypełnienia. Z kolei 0,2% chlorheksydyna, będąca antyseptykiem, nie ma w ogóle właściwości wytrawiających. Jej rola sprowadza się do redukcji bakterii, a nie do przygotowania zęba. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych substancji chemicznych, które mają różne zastosowanie i skuteczność. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jak każde z tych podejść wpływa na proces leczenia i dlaczego stosowanie sprawdzonego kwasu ortofosforowego jest niezbędne w praktyce stomatologicznej.