Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Zawód: Higienistka stomatologiczna
Cement tlenkowo-cynkowo-eugenolowy wykazuje działanie
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Cement tlenkowo-cynkowo-eugenolowy (CEM) odznacza się specyficznymi właściwościami, które czynią go niezwykle wartościowym materiałem w stomatologii. Jego działanie bakteriobójcze wynika z obecności eugenolu, który wykazuje silne właściwości antyseptyczne, co czyni go skutecznym w eliminacji bakterii z jamy ustnej, szczególnie w obszarach dotkniętych chorobami przyzębia oraz w przypadkach leczenia kanałowego. Ponadto, CEM jest odontotropowy, co oznacza, że wspomaga procesy regeneracyjne miazgi zębowej oraz wspiera zdrowie tkanek zęba. Cement ten jest często stosowany jako materiał do tymczasowego wypełnienia kanałów korzeniowych i jako podkład pod wypełnienia stałe, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie w praktyce stomatologicznej. Wybór CEM jest zgodny z zaleceniami wielu towarzystw stomatologicznych, które uznają jego właściwości za standard w leczeniu endodontycznym.
Cement tlenkowo-cynkowo-eugenolowy nie wykazuje właściwości dewitalizujących ani mumifikujących, co sądzi niektóre osoby, które mylnie interpretują jego zastosowanie. Dewitalizacja polega na zabijaniu miazgi zęba, a mumifikacja na jego konserwacji, co jest osiągane przez inne materiały, takie jak pasty na bazie formaldehydu. W przypadku CEM kluczową rolą jest jego działanie bakteriobójcze oraz odontotropowe, które nie są zgodne z pojęciem dewitalizacji. Kolejnym błędnym przekonaniem jest myślenie o CEM jako materiale rozpuszczającym masy zgorzelinowe. Chociaż CEM jest stosowany w leczeniu kanałowym, jego działanie polega głównie na wypełnieniu kanałów i eliminacji bakterii, a nie na rozpuszczaniu martwych tkanek. Ostateczne działanie utleniające i przyżegające CEM nie odzwierciedla jego właściwości – to nie on wywołuje efekty przyżegające, charakterystyczne dla innych materiałów, takich jak związki fenolowe, które mogą prowadzić do uszkodzenia tkanek. Tego rodzaju nieścisłości mogą prowadzić do nieodpowiednich wyborów klinicznych i skutkować powikłaniami w leczeniu stomatologicznym.