Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Zawód: Higienistka stomatologiczna
Dokumentację pacjentów nieżyjących przechowuje się – licząc od końca roku, w którym nastąpił zgon – przez okres
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Dokumentacja pacjentów nieżyjących powinna być przechowywana przez 20 lat, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawnymi, w tym z ustawą o ochronie zdrowia oraz przepisami dotyczącymi archiwizacji dokumentacji medycznej. Termin ten liczony jest od końca roku, w którym pacjent zmarł, co ma na celu zapewnienie odpowiedniego dostępu do informacji w przypadku późniejszych zapytań, np. w kontekście spraw sądowych, ubezpieczeniowych lub badań epidemiologicznych. Przechowywanie dokumentacji przez tak długi okres zapewnia ochronę praw pacjentów oraz umożliwia dalsze analizy potrzebne do poprawy jakości usług medycznych. W praktyce, jeśli na przykład pacjent zmarł w 2020 roku, dokumentacja powinna być przechowywana do 31 grudnia 2040 roku. Takie podejście jest również zgodne z wytycznymi WHO, które podkreślają znaczenie długoterminowego przechowywania danych medycznych dla celów badawczych i statystycznych.
Przechowywanie dokumentacji pacjentów niewłaściwie zinterpretowane jako wymagające krótszego okresu, takiego jak 10, 15 czy 5 lat, jest niezgodne z obowiązującymi normami i może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz medycznych. Wiele osób myśli, że krótszy okres przechowywania jest wystarczający, jednak nie uwzględniają one aspektów związanych z długoterminową opieką zdrowotną oraz prawem do informacji. Krótkie okresy mogą ograniczać dostęp do danych, które są potrzebne do prowadzenia badań, analiz epidemiologicznych oraz zapewnienia ciągłości opieki. Ponadto, w przypadku sporów prawnych dotyczących błędów medycznych, brak dokumentacji może skutkować brakiem możliwości obrony przed roszczeniami. Ustawodawstwo dotyczące ochrony danych osobowych oraz dokumentacji medycznej ma na celu nie tylko ochronę prywatności pacjentów, ale także zapewnienie, że w przypadku zgonu pacjenta, jego dane mogą być nadal używane do celów analitycznych oraz edukacyjnych. Dlatego ważne jest, aby osoby odpowiedzialne za zarządzanie dokumentacją medyczną były świadome wymogów ustawowych oraz najlepszych praktyk w zakresie archiwizacji dokumentów, unikając przy tym typowych pułapek myślowych, które mogą prowadzić do niewłaściwego podejmowania decyzji.