Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Zawód: Higienistka stomatologiczna
Dziecko, wykonując ćwiczenie Rogersa, powinno stać w pozycji na "baczność", a następnie odchylić głowę oraz ręce do
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź jest poprawna, ponieważ w ćwiczeniu Rogersa kluczowe jest, aby dziecko odchylało głowę i ręce do tyłu, z równoczesnym odwróceniem dłoni na zewnątrz. Taka pozycja nie tylko angażuje mięśnie szyi, ale również wspiera prawidłowy rozwój motoryczny i koordynację ruchową. Odchylenie głowy do tyłu wraz z wysunięciem żuchwy stymuluje mięśnie twarzy oraz kręgosłupa, co jest szczególnie ważne w kontekście ćwiczeń rehabilitacyjnych. Przykłady zastosowania tego ćwiczenia to zajęcia z zakresu fizjoterapii, gdzie pracuje się nad poprawą postawy ciała u dzieci. Praktyka ta jest zgodna z zasadami terapii zajęciowej, które zalecają angażowanie dzieci w różnorodne ruchy w celu rozwijania ich zdolności motorycznych. W kontekście standardów rehabilitacyjnych, to ćwiczenie wspiera integrację sensoryczną, co jest kluczowe w procesie terapeutycznym. Angażowanie dzieci w takie ćwiczenia pomaga nie tylko w poprawie ich sprawności fizycznej, ale także w budowaniu pewności siebie podczas wykonywania ruchów.
Wybór niepoprawnych odpowiedzi opiera się na kilku kluczowych błędach w rozumieniu zasad ćwiczenia Rogersa, które mają na celu wsparcie rozwoju koordynacji ruchowej u dzieci. W przypadku opcji, które sugerują odchylenie głowy i rąk do boku, zamiast do tyłu, istotne jest zrozumienie, że taki ruch nie stymuluje właściwie grup mięśniowych zaangażowanych w ćwiczeniu. Pozycjonowanie się w bok ogranicza naturalne ułożenie ciała i może prowadzić do nierównomiernego obciążenia kręgosłupa oraz stawów, co może negatywnie wpłynąć na postawę dziecka w dłuższej perspektywie. Również odwracanie dłoni do wewnątrz nie sprzyja właściwej aktywacji mięśni ramion, co jest niezbędne dla prawidłowego rozwoju motorycznego. W sytuacji, gdy żuchwa jest cofnieta, zamiast maksymalnie wysunięta, dzieci mogą doświadczać nieprawidłowego napięcia mięśniowego, co negatywnie wpływa na ich zdolności komunikacyjne i oddechowe. Takie błędne koncepcje mogą wynikać z niepełnego zrozumienia biomechaniki ciała oraz znaczenia prawidłowych wzorców ruchowych w rehabilitacji. Ćwiczenia powinny zawsze być dostosowane do indywidualnych potrzeb dziecka, z uwzględnieniem zasad ergonomii oraz biomechaniki, aby zapobiegać kontuzjom i wspierać zdrowy rozwój.