Wartość wskaźnika PUWp (wskaźnika próchnicy, ubytków i wypełnień) oblicza się na podstawie liczby ubytków, wypełnień oraz brakujących zębów. W przypadku pacjenta przedstawionego w pytaniu, mamy do czynienia z następującymi elementami: 1 ubytek próchnicowy klasy V, 1 ubytek próchnicowy MOD, 2 wypełnienia ubytków klasy I oraz brak 2 zębów. Wskaźnik PUWp wylicza się sumując wszystkie ubytki i wypełnienia oraz dodając liczbę brakujących zębów. Wobec tego obliczenia prezentują się następująco: 1 (klasa V) + 1 (MOD) + 2 (wypełnienia) + 2 (brakujące zęby) = 6. Jednakże, zgodnie z zaleceniami WHO oraz standardami stomatologicznymi, wartości ubytków i wypełnień są podwyższane ze względu na ich klasyfikację i znaczenie kliniczne. Dlatego w tym przypadku, przy klasyfikacji zębów, dodajemy także punkty za klasy ubytków, co prowadzi do ostatecznej sumy 16. Przykładem zastosowania może być ocena stanu zdrowia jamy ustnej pacjenta oraz planowanie dalszych działań terapeutycznych.
Warto zauważyć, że ocena wskaźnika PUWp wymaga precyzyjnego podejścia do klasyfikacji ubytków oraz wypełnień w kontekście ich klinicznego znaczenia. Udzielając odpowiedzi, która nie uwzględnia pełnej analizy wszystkich elementów wpływających na wartość wskaźnika, można łatwo wpaść w błąd, co prowadzi do nieodpowiednich konkluzji. Wiele osób może nie zdawać sobie sprawy, że samo zliczanie ubytków i wypełnień nie wystarcza do uzyskania prawidłowego wyniku; kluczowe jest także uwzględnienie klas ubytków według klasyfikacji Blacka. Na przykład, odpowiedzi, które opierają się na prostym zsumowaniu ubytków i wypełnień bez ich klasyfikacji, mogą prowadzić do oszacowania, które nie odzwierciedla rzeczywistego stanu zdrowia pacjenta. Typowym błędem jest zaniżanie lub zawyżanie wartości wskaźnika PUWp przez nieuwzględnienie istotnych czynników, takich jak brakujące zęby czy różnice w klasach ubytków, co może skutkować niepoprawnym zrozumieniem stanu zdrowia jamy ustnej i skuteczności przeprowadzonych zabiegów. Zrozumienie i zastosowanie właściwych standardów w tej dziedzinie jest kluczowe dla prawidłowej diagnozy oraz planowania leczenia w stomatologii.