Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Zawód: Higienistka stomatologiczna
Które ćwiczenia należy zastosować u dziecka z przetrwałym, niemowlęcym sposobem połykania?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Ćwiczenia z dropsem są kluczowe w terapii dzieci z przetrwałym, niemowlęcym sposobem połykania, ponieważ skupiają się na rozwijaniu bardziej złożonych i efektywnych wzorców połykania. Dzieci, które nadal stosują infantylne wzorce, mogą mieć trudności w przechodzeniu do bardziej zaawansowanych technik, co może prowadzić do problemów z odżywianiem i rozwojem. Ćwiczenia te polegają na nauce kontrolowania ruchów języka oraz koordynacji między językiem a gardłem, co jest niezbędne do prawidłowego połykania pokarmów stałych i płynnych. Przykłady ćwiczeń z dropsem obejmują zabawy z małymi przedmiotami, które dziecko musi unieść językiem, co stymuluje rozwój motoryki językowej. W praktyce terapeuci często wykorzystują to podejście w terapii logopedycznej, aby pomóc dzieciom w nabywaniu umiejętności, które są zbieżne z ich wiekiem i etapy rozwoju. Takie interwencje są zgodne z zaleceniami profesjonalnych organizacji zajmujących się terapie logopedyczną oraz pediatryczną.
Wybór innych ćwiczeń, takich jak ćwiczenia Skalouda, Rogersa czy dmuchanie piórka, nie jest odpowiedni w kontekście przetrwałego, niemowlęcego sposobu połykania. Ćwiczenia Skalouda koncentrują się głównie na stymulacji sensorycznej i rozwijaniu ogólnych umiejętności motorycznych u dzieci, co może być korzystne, ale nie bezpośrednio odnosi się do problemów z poływaniem. Z kolei ćwiczenia Rogersa są bardziej ukierunkowane na rozwój umiejętności komunikacyjnych i mogą nie dostarczać specyficznych bodźców potrzebnych do przełamywania schematów niemowlęcego połykania. Dmuchanie piórka, choć poprawia kontrolę oddechową i siłę mięśniową w obrębie jamy ustnej, nie jest wystarczające w przypadku dzieci, które potrzebują bardziej złożonego treningu połykania. Prawidłowe podejście do terapii powinno opierać się na badaniach nad rozwojem umiejętności połykania oraz na zrozumieniu, jak te umiejętności ewoluują w czasie. W związku z tym, stosowanie niewłaściwych metod treningowych może prowadzić do dalszych trudności w przechodzeniu z metod infantylnych na bardziej zaawansowane techniki połykania, co jest kluczowe dla zdrowia i rozwoju dziecka.