Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Zawód: Higienistka stomatologiczna
Jakie ćwiczenie mięśniowe powinno być rekomendowane pacjentowi z zaburzeniem zgryzu – przodożuchwiem czynnościowym?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Cofanie żuchwy, prowadzone do zgryzu prostego, jest kluczowym ćwiczeniem dla pacjentów z przodożuchwiem czynnościowym, ponieważ pomaga w stabilizacji zgryzu i korekcji jego funkcji. W tym przypadku uciskanie na bródkę dłonią lub palcami obu rąk wspiera naturalny ruch żuchwy w kierunku jej właściwego położenia, co jest niezbędne do przywrócenia równowagi w układzie stomatognatycznym. Takie podejście jest zgodne z zasadami terapii ortodontycznej i rehabilitacyjnej, które zalecają używanie prostych, ale efektywnych technik w celu korekcji zaburzeń zgryzu. Dodatkowo, takie ćwiczenia mogą być stosowane w połączeniu z innymi metodami, jak np. właściwe nawyki w zakresie postawy ciała, co potwierdzają liczne badania. Regularne wykonywanie tego typu ćwiczeń przyczynia się do poprawy funkcji żuchwy, zmniejszenia napięcia mięśniowego oraz zwiększenia komfortu pacjenta. Warto zaznaczyć, że ćwiczenia te powinny być prowadzone pod okiem wykwalifikowanego specjalisty, aby zapewnić ich skuteczność i bezpieczeństwo.
Inne podejścia do ćwiczeń mięśniowych w kontekście przodożuchwia czynnościowego mogą być mylące i nieefektywne. Na przykład, wywieranie ucisku koniuszkiem języka na wewnętrzną powierzchnię siekaczy dolnych z otwartymi łukami zębowymi może wydawać się logiczne, jednak nie prowadzi do stabilizacji zgryzu, a wręcz może pogłębiać problemy związane z zgryzem. Działanie to nie tylko nie angażuje odpowiednich mięśni żuchwy, ale może również sprzyjać nieprawidłowym nawykom językowym, które są szkodliwe dla funkcjonowania aparatu mowy oraz zgryzu. Cofanie palcem wskazującym siekaczy górnych również nie jest zalecane, ponieważ może to prowadzić do further destabilizacji zgryzu i wywoływać dodatkowe napięcia w obrębie mięśni żuchwy oraz stawu skroniowo-żuchwowego. Ponadto, uciskanie palcem siekaczy dolnych w tył przy rozwartych łukach zębowych nie jest skuteczną metodą, ponieważ nie adresuje problemu przodożuchwia, a jedynie może wprowadzać dodatkowe napięcia w obszarze mięśni twarzy. Praktyki te, zamiast przynosić ulgę pacjentom, mogą prowadzić do pogłębienia problemów, co podkreśla potrzebę konsultacji z profesjonalistą w celu ustalenia prawidłowych ćwiczeń i technik terapeutycznych.