Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Zawód: Higienistka stomatologiczna
Który preparat należy zastosować do wytrawienia szkliwa?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Kwas ortofosforowy o stężeniu 37% jest powszechnie stosowany w stomatologii do wytrawiania szkliwa, co jest kluczowym etapem w przygotowaniu zębów do leczenia, takiego jak zakładanie wypełnień czy Licówek. Wytrawienie szkliwa polega na usunięciu niewielkiej warstwy zewnętrznej zęba, co pozwala na lepszą adhezję materiałów kompozytowych oraz innych substancji wykorzystywanych w stomatologii. Ta procedura umożliwia powstanie mikroskopijnych porów w szkliwie, co znacznie zwiększa powierzchnię styku i poprawia trwałość połączenia. Stosowanie kwasu ortofosforowego w odpowiednim stężeniu jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co zostało potwierdzone licznymi badaniami. Ponadto, w przypadku zastosowania zbyt słabych kwasów, efekt wytrawiania może być niewystarczający, a zbyt silne stężenia mogą powodować uszkodzenie tkanek zęba. Dlatego kluczowe jest użycie kwasu ortofosforowego w stężeniu 37%, co stanowi standard w procedurach stomatologicznych.
Podchloryn sodu o stężeniu 15% jest stosowany głównie jako środek dezynfekujący i nie ma zastosowania w procesie wytrawiania szkliwa. Jego działanie opiera się na właściwościach antyseptycznych, a nie na chemicznym modyfikowaniu struktury szkliwa. Użycie podchlorynu sodu w kontekście wytrawiania mogłoby prowadzić do nieprawidłowego przygotowania zęba, co w efekcie może negatywnie wpłynąć na jakość późniejszych zabiegów stomatologicznych. Wersenian sodu o stężeniu 17% to substancja chelatująca, która w stomatologii służy do usuwania metali ciężkich, a nie do wytrawiania. Zastosowanie tej substancji do tego celu jest mylące i może prowadzić do błędnych założeń na temat przygotowania zębów do dalszej obróbki. Chlorhexydyna o stężeniu 0,2% jest środkiem antyseptycznym, który przede wszystkim służy do dezynfekcji jamy ustnej i zapobiegania infekcjom, lecz nie ma właściwości do wytrawiania szkliwa. Typowym błędem jest mylenie funkcji środków chemicznych. Każdy z wymienionych preparatów ma swoje specyficzne przeznaczenie, a ich niewłaściwe użycie w kontekście przygotowania zębów może prowadzić do poważnych problemów, takich jak osłabienie adhezji materiałów stomatologicznych czy uszkodzenie struktury zęba.