Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia

Wodorotlenek wapnia jest stosowany w stomatologii, przede wszystkim w leczeniu kanałowym oraz jako materiał wypełniający w ubytkach, jednak nie jest odpowiedni do leczenia próchnicy początkowej. Jego główną rolą jest działanie antybakteryjne oraz wspieranie procesu gojenia, ale nie wspomaga remineralizacji szkliwa w taki sposób, jak aminofluorek. Tlenek cynku, z kolei, również znajduje zastosowanie w stomatologii, ale głównie jako materiał wypełniający i nie ma właściwości remineralizujących. Użycie tlenku cynku w leczeniu próchnicy może być niewłaściwe, ponieważ nie redukuje demineralizacji szkliwa ani nie wspiera procesów jego odbudowy. Chlorheksydyna jest znanym środkiem antyseptycznym, który ma na celu zwalczanie bakterii w jamie ustnej, jednak nie jest substancją remineralizującą i nie jest stosowana w leczeniu próchnicy początkowej. Jej działanie polega na redukcji biofilmu bakteryjnego, co może być pomocne w profilaktyce, ale nie w leczeniu już istniejących zmian próchnicowych. Wybór niewłaściwej substancji do leczenia próchnicy początkowej może prowadzić do pogorszenia stanu zęba i zwiększenia potrzeby na bardziej inwazyjne zabiegi stomatologiczne w przyszłości. Dlatego kluczowe jest zrozumienie właściwości każdego z tych preparatów oraz ich zastosowania w kontekście aktualnych potrzeb pacjenta.