Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia

Chlorek potasu, nadtlenek wodoru oraz chlorheksydyna to substancje, które nie są używane w zabiegach fluoryzacji zębów. Chlorek potasu jest stosowany głównie w medycynie jako elektrolit oraz w leczeniu niektórych zaburzeń równowagi elektrolitowej. Nie ma on jednak zastosowania w profilaktyce stomatologicznej, ponieważ nie dostarcza fluoru, który jest kluczowy w procesie wzmacniania szkliwa. Nadtlenek wodoru to z kolei środek o właściwościach utleniających, często wykorzystywany w wybielaniu zębów oraz jako środek dezynfekujący. Jego działanie polega na uwalnianiu tlenu, który rozkłada przebarwienia na powierzchni zęba. Jednakże, nie wpływa on na proces remineralizacji szkliwa, dlatego nie jest używany w fluoryzacji. Chlorheksydyna jest znana jako silny środek antyseptyczny, powszechnie stosowany w płukankach do jamy ustnej w celu redukcji płytki nazębnej i zapobiegania zapaleniom dziąseł. Mimo że jest skuteczna w walce z bakteriami, nie przyczynia się do remineralizacji szkliwa i tym samym nie jest stosowana w zabiegach fluoryzacji. Każda z tych substancji ma swoje miejsce w stomatologii, ale ich zastosowania są zupełnie inne i nie dotyczą bezpośrednio wzmacniania szkliwa poprzez dostarczanie fluoru.