Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia

Wybór lapisowania, kiretażu lub ozonoterapii w kontekście zastosowania węglanu wapnia jest niewłaściwy, ponieważ każda z tych metod ma zupełnie inne cele i zastosowania. Lapisowanie to technika polegająca na stosowaniu azotanu srebra do leczenia próchnicy, szczególnie w przypadkach, gdy zachowanie struktury zęba jest kluczowe. Praktyka ta nie wymaga zastosowania węglanu wapnia, ani żadnych substancji ściernych, które mogłyby usunąć szkliwo. Kiretaż jest metodą stosowaną w leczeniu chorób przyzębia, polegającą na usuwaniu tkanek zapalnych oraz kamienia nazębnego z powierzchni zębów i dziąseł. W tym przypadku zastosowanie węglanu wapnia nie jest uzasadnione, ponieważ celem kiretażu jest raczej wygładzenie powierzchni zęba niż jej oczyszczanie z osadów. Ozonoterapia, z kolei, polega na stosowaniu ozonu do dezynfekcji oraz leczenia infekcji, a nie na mechanicznej eliminacji osadów. Wprowadzenie takich metod do procesów, w których węglan wapnia mógłby być używany, często wynika z niepełnego zrozumienia ich celów oraz technik, co prowadzi do nieefektywności zabiegów oraz ryzyka dla zdrowia pacjentów. Zrozumienie właściwego zastosowania różnych preparatów oraz technik w stomatologii jest kluczowe dla zachowania zdrowia jamy ustnej pacjentów oraz efektywności świadczonych usług.