Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Zawód: Higienistka stomatologiczna
Składnikiem aktywnym gotowego środka, który asystent powinien przekazać lekarzowi stomatologowi do przeprowadzenia zabiegu wybielania wewnątrzkomorowego zębów, jest
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
30% nadtlenek wodoru jest substancją czynną powszechnie stosowaną w zabiegach wybielania wewnątrzkomorowego zębów. Jego działanie opiera się na właściwościach utleniających, które skutecznie rozkładają pigmentację zarówno organiczną, jak i nieorganiczną w obrębie tkanek zęba. Wybielanie wewnętrzne jest szczególnie zalecane w przypadku zębów, które zyskały ciemniejszy kolor na skutek urazów czy leczenia kanałowego. Stosowanie nadtlenku wodoru w stężeniach 30% jest zgodne z aktualnymi wytycznymi i standardami stomatologicznymi, które określają, że substancje wybielające powinny być stosowane przez wykwalifikowanych specjalistów w kontrolowany sposób. Przykładem praktycznego zastosowania jest procedura, w której po oczyszczeniu zęba i przygotowaniu go, lekarz dentysta aplikuje żel na bazie nadtlenku wodoru. Po upływie określonego czasu, który zależy od indywidualnych warunków pacjenta, żel zostaje usunięty, a efekt wybielania jest oceniany. Właściwe użycie nadtlenku wodoru pozwala na osiągnięcie estetycznych efektów bez narażania zdrowia pacjenta, co jest kluczowe w praktyce stomatologicznej.
Kwas fosforanowy, wersenian sodu oraz podchloryn sodu to substancje, które nie są przeznaczone do wybielania zębów w kontekście wybielania wewnątrzkomorowego. Kwas fosforanowy, mimo że jest stosowany w stomatologii, najczęściej wykorzystuje się w preparatach do etching'u, czyli preparacji powierzchni zębów przed nałożeniem materiałów kompozytowych lub wypełnień. Jego główną rolą jest usunięcie naturalnej warstwy szkliwa, co pozwala na lepszą adhezję materiałów, ale nie ma właściwości wybielających, które umożliwiłyby skuteczne rozjaśnienie zębów. Wersenian sodu jest chelatorem, który jest stosowany w różnych kontekstach klinicznych, ale również nie ma zastosowania w procesie wybielania. Z kolei podchloryn sodu to substancja stosowana głównie jako środek dezynfekujący w leczeniu kanałowym. Choć ma właściwości wybielające, nie jest zalecany do wybielania wewnątrzkomorowego ze względu na ryzyko uszkodzenia tkanek zęba i nadmiernego podrażnienia miazgi. Błędy w wyborze substancji do wybielania wynikają często z niepełnego zrozumienia ich właściwości oraz zastosowań w praktyce stomatologicznej. Kluczowe jest, aby dentyści kierowali się aktualnymi badaniami i wytycznymi, które wyraźnie wskazują na nadtlenek wodoru jako najskuteczniejszą oraz najbezpieczniejszą opcję do tego typu zabiegów.