Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, aby pacjent nie bał się, ponieważ lekarz nie zrobi mu krzywdy, jest niewłaściwy, gdyż może nie przynieść oczekiwanego efektu w kontekście dziecięcych obaw. Stwierdzenie to, mimo że ma na celu uspokojenie, może nie być wystarczająco konkretne i nie odnosi się do rzeczywistych obaw dziecka. Dzieci często nie rozumieją medycznej terminologii ani nie są w stanie ocenić umiejętności lekarza, co sprawia, że taka zapewniająca komunikacja może być postrzegana jako pusta obietnica. Podobnie w przypadku stwierdzenia, że nic nie będzie bolało – to, co może wydawać się uspokajającym zapewnieniem dla dorosłych, niekoniecznie jest wystarczające dla dzieci, które mogą lękać się bólu, nawet jeśli jest on minimalny. Dlatego komunikacja powinna opierać się na zrozumieniu, a nie tylko na zapewnieniach. Ponadto, stwierdzenie „Siedź spokojnie, bo będziesz musiał opuścić fotel” jest nieodpowiednie, ponieważ wprowadza do sytuacji element strachu i presji, co może jedynie pogłębić lęk dziecka. W teorii psychologii rozwojowej, stosowanie pozytywnych zachęt i wsparcia w sytuacjach stresowych jest kluczowe dla zbudowania zaufania i bezpieczeństwa. Ważne jest również, aby w komunikacji z dziećmi stosować język, który nie wywołuje lęku, a zamiast tego wspiera ich w zrozumieniu, co się dzieje. Sugerowane praktyki komunikacyjne powinny być oparte na empatii i zrozumieniu specyfiki rozwoju psychicznego dzieci, co jest zgodne z zasadami zalecanymi przez organizacje zajmujące się zdrowiem dzieci.