Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia

Wybór niewłaściwych zębów do profilaktyki indywidualnej z zastosowaniem laku szczelinowego wprowadza w błąd dotyczący anatomicznych i funkcjonalnych aspektów zębów stałych i mlecznych. Mleczne zęby górne, mimo że są istotne w procesie żucia i estetyki, z racji ich tymczasowego charakteru, nie są najczęściej miejscem zastosowania laku szczelinowego w sposób długofalowy. Zęby mleczne mają krótszy okres eksploatacji i gdy są usuwane, profilaktyka w ich przypadku może być mniej uzasadniona, a zalecane są inne techniki zapobiegania próchnicy, takie jak regularne szczotkowanie, które w tym czasie są kluczowe. Siekacze boczne dolne, jako zęby o prostszej morfologii, również nie są często poddawane lakowaniu, ponieważ ich bruzdy są mniej skomplikowane, co zmniejsza ryzyko gromadzenia się płytki bakteryjnej. W przypadku pierwszego siekacza dolnego problemem jest jego anatomiczna budowa, która jest bardziej płaska, co sprawia, że lakowanie nie jest najbardziej efektywną metodą ochrony. W praktyce, lakowanie powinno być przede wszystkim stosowane na zębach z wyraźnymi bruzdami, takich jak przedtrzonowce i trzonowce, gdzie ryzyko próchnicy jest najwyższe. Wybór drugiego przedtrzonowca górnego jako idealnego kandydata do lakowania oparty jest na jego budowie i narażeniu na próchnicę, co podkreśla, jak ważne jest zrozumienie anatomii zębów i dostosowanie metod profilaktycznych do indywidualnych potrzeb pacjenta.