Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Zawód: Higienistka stomatologiczna
W procesie odzwyczajania dziecka od ssania palca można wykorzystać płytkę
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Płytka przedsionkowa Schönherra jest skutecznym narzędziem w odzwyczajaniu dzieci od ssania palca, ponieważ jej konstrukcja umożliwia kontrolę nad nawykami oralnymi oraz stymulację zmysłów w obrębie jamy ustnej. Płytka ta jest umieszczana w jamie ustnej dziecka, co utrudnia dostęp do palca oraz zmienia percepcję ssania. Dzięki temu dziecko zostaje zmuszone do poszukiwania alternatywnych sposobów uspokojenia się, co może sprzyjać redukcji niepożądanego nawyku. Istotnym aspektem jest, że płytka Schönherra jest dostosowywana indywidualnie do potrzeb pacjenta, co w praktyce zwiększa komfort noszenia i efektywność terapii. Zgodnie z zaleceniami specjalistów, stosowanie takiej płytki powinno być wspierane przez odpowiednią edukację rodziców oraz regularne wizyty kontrolne u ortodonty, co zapewnia monitorowanie postępów i modyfikację podejścia terapeutycznego w razie potrzeby. Dodatkowo, terapia powinna obejmować również techniki behawioralne, aby wspierać dziecko w procesie zmiany nawyków.
Stosowanie płytki ćwiczebnej podniebiennej, podniebiennej McNeila czy płytki Schwarza w kontekście odzwyczajania dziecka od ssania palca nie jest uzasadnione. Płytka ćwiczebna podniebienna, choć może być wykorzystana do korygowania nieprawidłowości zgryzu, nie ma na celu eliminacji nawyków oralnych, takich jak ssanie palca. Utrudniając dziecku dostęp do palca, nie oferuje ono możliwości stymulacji przedsionkowej, która jest kluczowa w procesie odzwyczajania. Płytka McNeila, zaprojektowana przede wszystkim do leczenia wad zgryzu poprzez aktywację mięśni, nie spełni funkcji terapeutycznej w kontekście zmiany nawyków. Z kolei płytka Schwarza, stosowana w ortodoncji, skupia się na korekcji zgryzu i nie jest dedykowana do eliminacji nawyków oralnych. Błędem jest zakładanie, że mechaniczne ograniczenie dostępu do palca poprzez te płytki przyniesie pozytywne rezultaty. W praktyce, nieprawidłowe podejście może prowadzić do frustracji u dziecka oraz do niewłaściwej adaptacji w jamie ustnej. Kluczowe jest stosowanie metod, które nie tylko ograniczają nawyki, ale również angażują dziecko w proces zmiany, co jest skuteczniejsze w dłuższej perspektywie.