Kwalifikacja: MOD.02 - Wykonywanie i renowacja wyrobów kaletniczych

Kiedy analizujemy dokumentację techniczno-technologiczną wykorzystywaną przy rozkroju skór, warto zwrócić uwagę na precyzyjne przeznaczenie poszczególnych jej części. Często popełnianym błędem jest mylenie karty materiałów dodatkowych z dokumentacją wykorzystywaną do planowania rozkroju – karta ta zawiera listę takich rzeczy jak kleje, nici, wkładki czy inne akcesoria potrzebne podczas produkcji, ale nie pokazuje rozmieszczenia elementów na materiale. Z kolei karta wymiarów części składowych to zestawienie wszystkich wymiarów poszczególnych detali, czasem z tolerancjami, lecz nie podaje informacji jak te części ułożyć na płacie skóry. Moim zdaniem, to częsty błąd początkujących – skupiają się na samych wymiarach, zapominając o planowaniu wykorzystania powierzchni. Rysunki techniczne wzorników montażowych natomiast służą raczej do etapu montażu i składania wyrobu, a nie do planowania, jak najkorzystniej rozmieścić wykroje na materiale. W praktyce można się spotkać z sytuacją, gdy ktoś próbuje rozkładać wykroje na oko, korzystając tylko z wymiarów lub wzorników, ale to prowadzi do ogromnych strat i nierównomiernego zużycia skóry. Najlepszą praktyką, szeroko przyjętą w branży i wymaganą przez standardy ISO czy normy krajowe, jest korzystanie z rozkładek stworzonych specjalnie do rozkroju – bo one zapewniają zarówno oszczędność materiału, jak i powtarzalność produkcji. Pomijanie tego etapu wydaje się na pierwszy rzut oka niewielkim błędem, ale w dłuższej perspektywie prowadzi do sporych problemów jakościowych i finansowych. Dobrze jest więc od razu nauczyć się właściwego podejścia i nie traktować rozkładki jako formalności, tylko jako konkretne narzędzie pracy.