Kwalifikacja: MOD.02 - Wykonywanie i renowacja wyrobów kaletniczych

Wybór niewłaściwego profilu ścieniania podczas naszywania elementów na inną część wyrobu to jeden z najczęstszych błędów, które mogą skutkować nie tylko obniżeniem trwałości, ale też pogorszeniem walorów estetycznych i praktycznych produktu. Wklęsły profil, choć czasem stosowany przy łączeniach wymagających elastyczności, zupełnie nie sprawdzi się przy naszywaniu – powierzchnie stykające się nie mają wtedy odpowiedniej stabilności i łatwo o powstanie nieprzyjemnych fałd czy nawet oderwanie naszywanego fragmentu przy większym obciążeniu. Wypukły profil z kolei powoduje, że połączenie jest narażone na podwijanie i ślizganie się materiału, szczególnie przy cienkich tkaninach. Moim zdaniem, ten sposób łączenia wygląda po prostu mało profesjonalnie i w praktyce bardzo rzadko się go stosuje, chyba że chodzi o jakieś nietypowe rozwiązania artystyczne. Często można się spotkać z mylnym przekonaniem, że skośnie ostry profil będzie „schodził się” idealnie z brzegiem materiału, ale to niestety prowadzi do powstawania zbyt ostrych krawędzi, które są narażone na szybkie przetarcia, a na dodatek utrudniają montaż elementu – materiał potrafi się marszczyć i deformować. Tego typu błędy wynikają ze zbyt uproszczonego podejścia do zagadnienia łączenia materiałów i braku uwzględnienia faktycznych obciążeń, jakie mogą działać na naszywany element. W praktyce, tylko skośnie tępy profil pozwala na optymalne rozłożenie sił i zapewnia trwałość połączenia zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi – tak jest w krawiectwie ciężkim, tapicerstwie czy nawet w prototypowaniu odzieży technicznej. Warto zapamiętać, że właściwy dobór profilu ścieniania ma znaczący wpływ na końcowy efekt pracy i nie powinno się go lekceważyć przy projektowaniu jakiegokolwiek połączenia naszywanego.