Kwalifikacja: MOD.02 - Wykonywanie i renowacja wyrobów kaletniczych

Wśród najczęstszych pomyłek pojawia się utożsamianie szycia maszynowego czy szycia tokiem z ręcznym montażem elementów, zwłaszcza gdy na zdjęciu widać igły i nici. Szycie maszynowe polega na użyciu maszyny, która automatyzuje proces przebijania i łączenia warstw materiału, przez co szwy są bardzo równomierne i szybkie w wykonaniu, ale często mają charakterystyczne przebicie i nie dają takiej kontroli nad każdym ściegiem jak ręczne. Z kolei szycie tokiem to zautomatyzowany sposób zszywania, gdzie maszyna przesuwa materiał w linii prostej, a operator właściwie tylko go prowadzi – tu także precyzja jest mniejsza, a możliwość wprowadzenia poprawek w trakcie ograniczona. Sklejanie ręczne natomiast dotyczy zupełnie innej metody montażu – wykorzystuje się kleje do połączenia powierzchni, co jest szybkie i bezinwazyjne dla struktury skóry, ale nigdy nie zapewni takiej wytrzymałości jak solidny szew. W branży galanteryjnej czy kaletniczej sklejanie stosuje się raczej jako dodatkowe wzmocnienie lub tymczasowe połączenie przed szyciem, nigdy jako docelowy sposób na trwałe zespolenie dwóch elementów. Typowym błędem jest myślenie, że każda technika szewska wygląda podobnie, ale w praktyce różnią się one narzędziami, czasem wykonania i trwałością. Ręczne szycie wymaga doświadczenia i cierpliwości, bo tylko wtedy można uzyskać idealnie mocny i estetyczny szew, co widać na zdjęciu. Warto też pamiętać, że według większości fachowych norm i podręczników, ręczne szwy rymarskie uchodzą za niezastąpione w przypadku wyrobów o dużej wartości użytkowej i sentymentalnej, czego nie da się powiedzieć o pozostałych metodach wymienionych w odpowiedziach.