Kwalifikacja: MOD.02 - Wykonywanie i renowacja wyrobów kaletniczych

Analizując techniki montażu elementów w portfelu, łatwo zauważyć, że nitowanie, zgrzewanie czy perforowanie to raczej rozwiązania stosowane w innych branżach lub do innych typów materiałów. Nitowanie jest charakterystyczne dla wyrobów skórzanych o większych wymaganiach wytrzymałościowych, takich jak paski do spodni albo torby robocze, gdzie trzeba połączyć grube warstwy skóry i zapewnić bardzo mocny punktowy styk. Zgrzewanie natomiast wykorzystuje się głównie w produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych, zwłaszcza tam, gdzie materiał pod wpływem temperatury może się stopić i połączyć, jak np. w produkcji worków foliowych czy niektórych elementów obuwia sportowego. Perforowanie z kolei to proces tworzenia otworów w materiale, który pełni raczej funkcję dekoracyjną lub wentylacyjną, niż stricte montażową. Często spotyka się perforacje w butach, rękawiczkach albo niektórych elementach galanterii, ale nie są one stosowane do łączenia elementów. Typowym błędem jest utożsamianie montażu z trwałym mechanicznym połączeniem, podczas gdy w przypadku portfela kluczowe jest zachowanie elastyczności, estetyki i możliwości naprawy. Właśnie dlatego technika szycia dominuje tutaj – pozwala na precyzyjne zszycie cienkich warstw skóry, nie usztywnia nadmiernie produktu i daje naprawdę solidny efekt. Moim zdaniem czasem patrzy się zbyt schematycznie na słowo „montaż” i od razu szuka się mocnych, trwałych połączeń, a nie bierze się pod uwagę specyfiki materiałów i funkcji wyrobu. Warto więc zawsze zwracać uwagę na praktyczne standardy branżowe i technologię używaną w danej dziedzinie, zwłaszcza jeśli zależy nam na prawidłowym rozpoznawaniu technik montażu.