Kwalifikacja: MOD.02 - Wykonywanie i renowacja wyrobów kaletniczych

Podczas rozcinania skór bydlęcych, bardzo łatwo popełnić błąd wynikający z nieznajomości właściwej sekwencji cięcia. W praktyce branżowej wiele osób mylnie uważa, że optymalnym rozwiązaniem jest rozpoczynanie cięcia od kończyn – na przykład od lewej tylnej łapy do prawej, rzędami w stronę karku, albo od karku w kierunku tylnej łapy. Tego typu podejścia wydają się logiczne, bo można by pomyśleć, że łatwiej wtedy rozłożyć skórę na płasko czy że uzyskamy lepszy dostęp do określonych części. Jednak takie metody mają sporo wad – prowadzą nieraz do nierównomiernego rozciągania materiału, powstawania deformacji, a nawet do strat surowca, bo trudno utrzymać kontrolę nad linią cięcia i grubością skóry. Co więcej, rozpoczynanie od kończyny czy od karku powoduje, że bardzo łatwo minąć się z tzw. linią środkową, która w praktyce jest kluczowa dla późniejszego wykorzystania skóry w produkcji np. tapicerki czy galanterii. Technologicznie patrząc, standardowo w branży przyjmuje się za punkt wyjścia linię grzbietową, bo właśnie tam skóra jest najbardziej wartościowa i symetryczna. Pomijanie tego elementu może prowadzić do poważnych problemów jakościowych w dalszej obróbce, a także do trudności z sortowaniem gotowych połówek. Moim zdaniem to typowy przykład nieporozumienia wynikającego z braku doświadczenia na produkcji albo zbyt pobieżnej znajomości technologii rozkroju. Jeśli ktoś kieruje się tylko intuicją, a nie branżowymi wytycznymi i praktyką, łatwo popełnić taki błąd. Zdecydowanie lepiej trzymać się procedur opisanych w podręcznikach i zaleceniach branżowych, bo to po prostu działa najlepiej w rzeczywistości.