Kwalifikacja: MOD.02 - Wykonywanie i renowacja wyrobów kaletniczych

W praktyce zdarza się, że osoby zajmujące się magazynowaniem okuć mylą różne rodzaje papierów ochronnych, czasem kierując się wyglądem lub dostępnością materiałów, zamiast rzeczywistymi właściwościami zabezpieczającymi. Kolorowy papier pakowy, choć często używany do pakowania przedmiotów codziennego użytku, nie stanowi żadnej bariery dla wilgoci i tlenu. Dodatkowo, barwniki zawarte w takim papierze mogą nawet wejść w reakcję z metalem, powodując nieestetyczne plamy lub przyspieszając procesy chemiczne. Papier natłuszczony naftą wydaje się na pierwszy rzut oka sensowny, bo nafta jest tłusta i tworzy warstwę ochronną. Problem polega jednak na tym, że nafta może oddziaływać z niektórymi stopami metali, może też wydzielać nieprzyjemny zapach i być trudna do usunięcia podczas dalszego użytkowania okuć. Z kolei tłuszcze naturalne, takie jak smary zwierzęce czy roślinne, są podatne na jełczenie, co nie tylko prowadzi do powstawania nieprzyjemnych zapachów, ale również może powodować powstawanie osadów lub nawet pleśni. Poza tym tłuszcze naturalne mogą się rozkładać pod wpływem temperatury i czasu, więc ochrona jest bardzo krótkotrwała. Moim zdaniem ten błąd wynika głównie z przekonania, że każda substancja tłusta dobrze chroni metal – a w rzeczywistości liczy się nie tylko tłustość, ale i chemiczna obojętność, stabilność oraz łatwość usuwania przed dalszą obróbką czy montażem. Tylko papier natłuszczony parafiną spełnia te wymagania zgodnie z branżowymi normami i wieloletnią praktyką techniczną.