Wyroby kaletnicze, które mają niektóre elementy usztywnione, ale nie są całkowicie sztywne, zalicza się właśnie do grupy półsztywnych. To podejście jest zgodne z klasyfikacją stosowaną przez większość producentów i praktyków branży kaletniczej. Z mojego doświadczenia wynika, że takie wyroby często spotykamy w codziennych przedmiotach, np. torby na laptopa, etui na dokumenty, niektóre typy plecaków czy kosmetyczki. W nich zazwyczaj usztywnione są dna, ścianki boczne lub przegrody, natomiast pozostałe elementy pozostają elastyczne. Dzięki temu zachowują one częściowo swój kształt (co ułatwia organizację wnętrza), a jednocześnie nie są tak sztywne jak np. walizki z twardą skorupą. W praktyce półsztywność oznacza kompromis między ochroną zawartości a wygodą użytkowania – wyroby takie są lżejsze i łatwiejsze w noszeniu niż sztywne, a jednocześnie lepiej chronią przedmioty niż miękkie. Warto pamiętać, że w dokumentacji technicznej i podczas egzaminów zawodowych często podkreśla się tę różnicę, bo błędne sklasyfikowanie może wpłynąć na dobór materiałów i technik produkcyjnych. Dobrze też wiedzieć, że w polskich normach branżowych wyroby półsztywne opisuje się właśnie jako te, gdzie usztywnienie jest punktowe lub częściowe, a nie całościowe.
W branży kaletniczej wyróżnia się kilka podstawowych grup wyrobów pod względem ich sztywności: miękkie, półsztywne, sztywne oraz wzmocnione. Bardzo często spotykaną pomyłką jest utożsamianie produktów z częściowym usztywnieniem z wyrobami wzmocnionymi albo sztywnymi. Wyroby wzmocnione to jednak zupełnie inna kategoria – tam chodzi najczęściej o wzmacnianie miejsc szczególnie narażonych na zużycie, jak uchwyty czy narożniki, a nie o usztywnianie elementów dla zachowania kształtu. Sztywne natomiast to cała konstrukcja wykonana z materiałów sztywnych lub z pełnym usztywnieniem, na przykład walizki, kufry albo pewne typy futerałów – tam nie znajdziemy elastycznych elementów, wszystko trzyma formę. Jeśli chodzi o wyroby miękkie, to ich główną cechą jest brak jakiegokolwiek usztywnienia, przez co są bardzo plastyczne, łatwo się składają i przyjmują dowolny kształt – przykładem mogą być klasyczne worki czy torby sportowe bez wzmocnień. Typowym błędem jest też sugerowanie się nazwą – wydaje się czasem, że skoro coś jest trochę sztywniejsze, to już powinno być nazwane sztywnym, ale w praktyce produkcyjnej to rozróżnienie jest istotne, bo wpływa na dobór materiałów, proces szycia czy nawet rodzaj używanej nici. Dlatego klasyfikowanie wyrobów z częściowym usztywnieniem do półsztywnych ułatwia organizację produkcji, utrzymanie jakości i spełnienie oczekiwań klienta – to podstawa technicznej wiedzy w tym zawodzie.