Wyroby kaletnicze określane jako półsztywne to takie, których spód oraz klapa zostały usztywnione, natomiast ich pozostałe elementy pozostają bardziej elastyczne. To podejście jest bardzo praktyczne, bo pozwala połączyć dwa światy: funkcjonalność sztywności (żeby rzeczy w środku lepiej się układały i nie gniotły) oraz wygodę użytkowania (np. łagodniejsze brzegi, lepsza ergonomia). Spotkałem się z tym w wielu projektach torebek miejskich, aktówek czy nawet niektórych modeli plecaków, gdzie usztywniona podstawa chroni zawartość przed deformacją, ale reszta korpusu jest miękka i dobrze dopasowuje się do ciała lub kształtu noszonych przedmiotów. Branżowe normy, m.in. te stosowane w produkcji wyrobów galanteryjnych, wyraźnie rozróżniają półsztywność jako kompromis – w przeciwieństwie do wyrobów sztywnych, które zazwyczaj mają sztywną całą konstrukcję (np. kufry, walizki), oraz miękkich, gdzie nie stosuje się żadnych usztywnień. Półsztywność daje też więcej możliwości projektowych, bo pozwala na tworzenie produktów o ciekawych formach, które nie wymagają pełnej sztywności, a jednak nie są całkowicie wiotkie. Moim zdaniem w praktyce jest to rozwiązanie bardzo uniwersalne, bo pozwala na dopasowanie wyrobu do konkretnych potrzeb użytkownika i daje sporo swobody przy projektowaniu. Warto zapamiętać, że usztywnienie tylko wybranych elementów (spód, klapa) to właśnie znak rozpoznawczy wyrobów półsztywnych.
W świecie kaletnictwa podział na wyroby miękkie, twarde, sztywne i półsztywne nie jest przypadkowy – wynika z bardzo praktycznych różnic konstrukcyjnych i użytkowych. Jednym z częstszych nieporozumień jest utożsamianie usztywnienia wybranych elementów, takich jak spód i klapa, z pełną sztywnością produktu. Tymczasem w profesjonalnej klasyfikacji branżowej wyroby sztywne lub twarde muszą mieć usztywnione praktycznie wszystkie elementy – nie tylko podstawę i klapę, ale cały korpus, boki oraz często nawet uchwyty. Takie rozwiązanie stosuje się np. przy produkcji kufrów narzędziowych, eleganckich walizek lub futerałów do instrumentów muzycznych, gdzie niepożądane są jakiekolwiek odkształcenia. Z kolei wyroby miękkie to te, które nie mają żadnych usztywnień – cała konstrukcja jest elastyczna, często wykonana z materiałów tekstylnych lub cienkiej skóry. Często myli się to z komfortem noszenia, ale miękkość nie zawsze idzie w parze z praktycznością – włożone przedmioty mogą się deformować, a sam wyrób łatwo traci kształt. Półsztywność natomiast polega na tym, że usztywnienie dotyczy tylko newralgicznych części, zapewniając stabilność tam, gdzie jest ona potrzebna (spód, klapa), a pozostałe partie pozostają elastyczne. Takie rozwiązanie świetnie sprawdza się w torbach miejskich, aktówkach czy niektórych typach plecaków, gdzie liczy się zarówno ochrona zawartości, jak i wygoda użytkowania. Częstym błędem jest też sugerowanie się samym uczuciem 'twardości' podczas dotyku – to złudne, bo o typie wyrobu decyduje nie tylko sztywność materiału, ale i zakres usztywnień. Praktyka pokazuje, że dobre zrozumienie tych klasyfikacji ułatwia nie tylko projektowanie, ale i późniejsze użytkowanie wyrobów kaletniczych. Trzymanie się branżowych standardów pozwala uniknąć rozczarowań związanych z użytkowaniem źle dobranych produktów.