Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich
Zawód: Koszykarz-plecionkarz
Aby uzyskać barwę różną od naturalnej barwy materiału, wzmocnić lub wyrównać naturalną barwę materiału lub zatuszować wady, stosuje się
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Barwienie to jedna z podstawowych metod modyfikowania wyglądu materiałów, zwłaszcza w branży tekstylnej, skórzanej, meblarskiej czy nawet budowlanej. Dzięki barwieniu można uzyskać zupełnie inną barwę niż ta, którą materiał ma naturalnie, co jest bardzo przydatne przy projektowaniu wnętrz albo konfekcji odzieżowej. Często stosuje się też barwienie, żeby wzmocnić albo wyrównać kolory, które są nierównomierne przez naturalne różnice w strukturze materiału, jak to się zdarza np. w drewnie czy skórze. W praktyce barwienie pozwala także maskować pewne defekty, plamy czy nawet drobne uszkodzenia, bo równomiernie naniesiony barwnik potrafi zatuszować drobne nierówności i skazy. Warto wspomnieć, że proces barwienia powinien być prowadzony z zachowaniem określonych procedur – dobór odpowiedniego barwnika, przygotowanie powierzchni, kontrola temperatury i czasu – te czynniki mają ogromny wpływ na końcowy efekt. W wielu firmach obowiązują tu specjalne normy jakości, np. PN-EN ISO 105 (dotyczące trwałości barwników). Moim zdaniem, w codziennej pracy technika, umiejętność prawidłowego barwienia i rozróżniania go od innych operacji wykończeniowych jest wręcz podstawą, bo nie raz klient wymaga nie tylko efektu estetycznego, ale też konkretnej trwałości czy odporności na ścieranie. Odpowiednio przeprowadzone barwienie daje szerokie możliwości – od totalnej zmiany stylu mebla czy tkaniny po delikatne korekty estetyczne, które poprawiają ogólną jakość wyrobu.
Wiele osób, zwłaszcza na początku nauki zawodu, myli pojęcie barwienia z innymi procesami technologicznymi, jak suszenie, lakierowanie, czy mycie. Suszenie to operacja mająca na celu usunięcie wilgoci z materiału – nie wpływa ona na zmianę barwy, a jedynie przygotowuje materiał do dalszych etapów produkcji, np. do lakierowania czy właśnie barwienia. Samo suszenie nie poprawi też estetyki powierzchni w sensie koloru – co najwyżej zabezpieczy przed rozwojem pleśni. Lakierowanie natomiast, choć bywa mylące, bo potrafi nadać połysk czy lekką głębię koloru, to w klasycznym ujęciu polega na zabezpieczaniu i wykańczaniu powierzchni specjalnymi powłokami. Lakier raczej podkreśla lub zabezpiecza już istniejącą barwę, rzadko ją zmienia w sposób znaczący – chyba że to lakier kryjący, ale to już inna sprawa i wciąż nie o to chodziło w pytaniu. Częstym błędem jest też przekonanie, że mycie pozwoli uzyskać inny kolor – mycie, nawet z użyciem detergentów, służy do usuwania zabrudzeń, tłuszczu czy pozostałości po produkcji, ale nie zmienia naturalnej barwy materiału ani nie maskuje defektów. W branży spotyka się czasem praktyki polegające na „odświeżaniu” materiału przez mycie, ale to daje tylko efekt czystości, a nie zmianę koloru. Podsumowując, tylko barwienie daje możliwość trwałej, kontrolowanej zmiany barwy, a także jej wyrównania czy zamaskowania drobnych wad. Pozostałe czynności przygotowują powierzchnię lub ją zabezpieczają, nie ingerują jednak w samą barwę w taki sposób, jak proces barwienia. Z mojego doświadczenia wynika, że rozróżnianie tych procesów to klucz do efektywnej pracy i unikania niepotrzebnych błędów podczas produkcji lub renowacji materiałów.