Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

W przypadku gotowych wyrobów plecionkarsko-koszykarskich łatwo pomylić barwienie z innymi procesami wykończeniowymi, co prowadzi do pewnych nieporozumień. Nanoszenie lakieru, które bywa mylone z barwieniem, pełni przede wszystkim funkcję ochronną i nadaje połysk, ale nie wzmacnia naturalnej barwy, a raczej ją zabezpiecza lub nabłyszcza. Lakier nie jest środkiem barwiącym – nie wpływa istotnie na kolor drewna, a jego głównym zadaniem jest przedłużenie trwałości i odporności na wilgoć. Usuwanie wad typu plamy to już zupełnie inny etap obróbki, bardziej związany z przygotowaniem materiału lub ewentualnymi poprawkami technologicznymi, a nie z procesem nadawania barwy. Takie działania mają charakter korekcyjny, a nie estetyczny czy barwiący. Natomiast pokrywanie całej powierzchni farbą to praktyka typowa dla malarstwa dekoracyjnego, a nie plecionkarstwa. Farba zakrywa naturalne usłojenie, fakturę i oryginalny wygląd, przez co produkt traci swój unikalny charakter. To podejście jest sprzeczne z zasadami rzemiosła plecionkarskiego, gdzie liczy się autentyczność i podkreślanie walorów materiału. Z mojego doświadczenia wynika, że takie błędne rozumienie barwienia bierze się z ogólnego skojarzenia z malowaniem i lakierowaniem mebli, gdzie rzeczywiście efekt bywa zupełnie inny. W branży plecionkarskiej liczy się zachowanie naturalności, a barwienie służy właśnie temu – wydobyciu koloru, a nie jego zastąpieniu. Każde inne podejście prowadzi do straty tego, co w tych wyrobach najcenniejsze: ich oryginalności i naturalnego piękna. Warto też pamiętać, że zgodnie z dobrą praktyką zawodową oraz wymaganiami rynku rękodzieła, produkty powinny być barwione w sposób subtelny, z poszanowaniem struktury i właściwości surowca, a nie przez narzucanie sztucznych powłok zakrywających całość.