Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Wiklina, żeby nadawała się do wyplatania, musi być najpierw prawidłowo okorowana, a do tego najlepsze są właśnie specjalne kleszcze. Jeśli ktoś sięgnie po zaciski, to niestety nie uzyska oczekiwanych efektów – zaciski służą zupełnie do czego innego, głównie do unieruchamiania elementów podczas montażu czy klejenia, a nie do obróbki powierzchniowej. Nożyce z kolei mogą kojarzyć się z pracami ogrodniczymi, przycinaniem pędów czy nawet cięciem wikliny na odpowiednie długości, ale do zdejmowania kory kompletnie się nie nadają – można nimi łatwo uszkodzić pręt, a sama czynność jest bardzo niewygodna i nieefektywna. Korowarki natomiast to już sprzęt bardziej zaawansowany – mechaniczne urządzenia używane raczej w większych gospodarstwach wikliniarskich, gdzie liczy się wydajność i tempo pracy. Jednak ręczne korowanie, jeśli już się je wykonuje, to zdecydowanie kleszczami, bo pozwalają na precyzyjne i delikatne oddzielenie kory od żywego drewna. Typowym błędem jest mylenie narzędzi wielozadaniowych z wyspecjalizowanymi – nożyce czy zaciski są uniwersalne, ale nie wszystkie prace da się nimi wykonać prawidłowo. W praktyce wielu początkujących próbuje ułatwić sobie życie, używając tego, co akurat mają pod ręką, jednak stare branżowe powiedzenie mówi, że każde narzędzie ma swoje zastosowanie. Kleszcze do korowania mają odpowiednio wyprofilowane szczęki, które pozwalają na płynne zsunięcie kory bez nadmiernego wysiłku i ryzyka uszkodzeń. Nożyce i zaciski mogą co najwyżej utrudnić pracę albo nawet zniszczyć materiał, a mechaniczne korowarki, choć skuteczne, nie nadają się do ręcznego, precyzyjnego działania na małą skalę. Jeśli zależy komuś na jakości i tradycyjnym podejściu do wikliniarstwa, wybór powinien paść na kleszcze – to po prostu sprawdzona metoda.