Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Wybór kijów leszczynowych, jałowcowych czy wiklinowych do wyplatania taboretu jest dość powszechnym błędem, zwłaszcza wśród początkujących. Leszczyna i jałowiec to gatunki rodzime, typowe dla Europy Środkowej, które w plecionkarstwie mają swoje miejsce, ale raczej przy mniej wymagających wyrobach – na przykład koszach gospodarczych czy dekoracjach. Leszczyna jest ceniona za prostotę obróbki, lecz jej wytrzymałość mechaniczna i giętkość są zauważalnie niższe niż w przypadku rattanu. Jałowiec z kolei, chociaż ciekawy pod względem zapachu i walorów dekoracyjnych, nie jest materiałem stosowanym przemysłowo do produkcji trwałych mebli, bo często bywa zbyt kruchy i mało elastyczny. Wiklina – bardzo popularna w Polsce – rzeczywiście świetnie sprawdza się w wyplataniu koszy, czasem siedzisk, ale nigdy nie była uznawana za materiał egzotyczny. Jej struktura, mimo elastyczności, nie daje takich możliwości wytrzymałościowych jak kije malakkowe. W praktyce osoby wybierające te materiały mogą sugerować się dostępnością oraz tradycją lokalną, zapominając, że pytanie dotyczy materiału egzotycznego – czyli takiego, który nie pochodzi z polskich lasów czy plantacji. Moim zdaniem najczęstszym źródłem tego błędu jest utożsamianie dobrego materiału z tym, co lokalne i łatwo dostępne. Jednak w profesjonalnym plecionkarstwie, szczególnie tam, gdzie liczy się wytrzymałość, trwałość i efekt wizualny, nie ma lepszej alternatywy niż kije malakkowe, zwłaszcza jeśli zależy nam na prestiżowym, egzotycznym charakterze mebla. Warto tu sięgać po standardy branżowe, które jasno wskazują na wyższość rattanu w tego typu konstrukcjach.