Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Wielu początkujących myśli, że do wykonania pałąka w koszu na kwiaty można użyć jakiegokolwiek materiału, który jest dostępny w warsztacie. Takie podejście często prowadzi do wyboru np. tarcicy iglastej, płyty wiórowej czy pilśniowej. Jednak te materiały, choć powszechnie stosowane w stolarstwie czy meblarstwie, nie sprawdzają się w sztuce koszykarskiej. Tarcica iglasta jest zbyt sztywna, ciężka i trudna do wyginania bez ryzyka pęknięć. Próbując zrobić pałąk z deski iglastej, szybko okaże się, że albo pęknie podczas wyginania, albo cała konstrukcja będzie nieporęczna i ciężka. Płyta pilśniowa czy wiórowa z kolei to materiały płytowe, które nie posiadają ani elastyczności, ani wytrzymałości na gięcie – one po prostu się łamią, kruszą i nie wytrzymają nawet lekkiego obciążenia. Z mojego doświadczenia wynika, że takie zamienniki w ogóle nie sprawdzają się w koszykarstwie, a ich stosowanie to typowy błąd myślowy wynikający z chęci wykorzystania odpadów lub łatwo dostępnych resztek. Branżowe standardy jasno wskazują, że do pałąków stosuje się wyłącznie materiały naturalne o wysokiej elastyczności, a wiklina od wieków jest tu niezastąpiona. Wybierając inne materiały, ryzykuje się nie tylko trwałość, ale i wygląd kosza, a finalnie odbiega się od tradycyjnej techniki rzemieślniczej. Lepiej więc trzymać się sprawdzonych surowców, bo to właśnie one gwarantują solidność i funkcjonalność wyrobu.