Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Wielu początkujących błędnie zakłada, że pręty wiklinowe wystarczy gotować przez 2 godziny, żeby nadawały się do dalszej obróbki. W rzeczywistości jednak tak krótki czas nie pozwala na pełne zmiękczenie włókien oraz skuteczne oddzielenie kory od drewna. Efekt jest taki, że podczas wyplatania pręty mogą się łamać lub pękać, a sama skórka odchodzi fragmentami, co znacząco utrudnia pracę i pogarsza estetykę wyrobu. Równie błędne jest myślenie, że wystarczy aż 6 czy nawet 8 godzin gotowania. Z mojego doświadczenia wynika, że takie wydłużenie procesu nie przynosi żadnych dodatkowych korzyści – wręcz przeciwnie, pręty mogą się rozwarstwiać, tracą swoją naturalną sprężystość, a gotowy kosz czy inny wyrób traci na trwałości. Przekonanie, że „im dłużej, tym lepiej” często bierze się z niezrozumienia, jak przebiega proces rozluźniania wiązań włókien celulozowych pod wpływem temperatury. Praktyka rzemieślnicza i literatura, chociażby stare podręczniki dla koszykarzy, wyraźnie wskazują, że 4 godziny to taki złoty środek – pozwalający zachować równowagę między elastycznością, trwałością i estetyką. Często spotyka się też opinie, że czas można skrócić przy drobniejszych prętach, ale to też jest pułapka – nawet cienkie gałązki potrzebują odpowiedniego czasu, żeby nabrać właściwej plastyczności i nie kruszyć się podczas pracy. Takie błędne przekonania prowadzą potem do frustracji, bo ostateczny wyrób nie spełnia oczekiwań ani pod względem wyglądu, ani wytrzymałości. Warto po prostu trzymać się sprawdzonych, wieloletnich doświadczeń rzemiosła i nie szukać na siłę skrótów, które mogą obniżyć końcową jakość pracy.