Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Klasyfikacja wyrobów koszykarsko-plecionkarskich w tradycyjnym ujęciu opiera się na przeznaczeniu, funkcji oraz technice wykonania. Można łatwo się pomylić, ponieważ koszyczki na święconkę są niewielkie i mają praktyczne zastosowanie, jednak nie pasują do typowych kategorii, takich jak kosze bite czy kosze zielone. Kosze bite to duże, masywne wyroby, wykonane zwykle z gęstym splotem, przeznaczone głównie do transportu czy przechowywania cięższych przedmiotów. Wykorzystuje się je w rolnictwie lub gospodarstwie domowym, gdzie liczy się wytrzymałość, a niekoniecznie estetyka. Kosze ozdobne to raczej szeroka, mało precyzyjna kategoria, często używana potocznie na określenie wszystkiego, co jest ładne, ale w systemie tradycyjnym nie funkcjonuje jako odrębna grupa – to bardziej określenie cechy niż klasyfikacja techniczna. Kosze zielone natomiast są wyplatane ze świeżych, nieokorowanych gałązek, używane do specyficznych zadań sezonowych, najczęściej ogrodniczych lub rolniczych. Ich trwałość jest ograniczona, a splot – mniej precyzyjny. Powszechnym błędem jest utożsamianie każdego małego koszyka z galanterią, ale w praktyce znaczenie ma nie tylko wielkość, lecz także funkcja. Koszyczek na święconkę pełni rolę dekoracyjną i okolicznościową – nie jest przewidziany do codziennego użytkowania, ale raczej do wyjątkowych sytuacji, jak święta. Moim zdaniem wiele osób myli klasyfikacje przez nieuwzględnianie tych niuansów. Jeśli chodzi o dobre praktyki branżowe, to właśnie umiejętne rozróżnienie tych kategorii świadczy o profesjonalizmie, bo w rękodziele liczy się zarówno przeznaczenie, jak i technika wykonania. Takie detale są ważne, zwłaszcza gdy ktoś zamierza specjalizować się w koszykarsko-plecionkarskiej branży – bez tego łatwo wpaść w pułapkę uproszczeń i błędnych skojarzeń.