Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

W analizie tego zadania łatwo można się potknąć, jeśli nie uwzględni się wszystkich elementów składowych kosztu. Często powtarzającym się błędem jest skupienie się tylko na jednym aspekcie, na przykład wyłącznie na kosztach materiałowych albo tylko na wynagrodzeniu pracownika. Pojawia się wtedy przekonanie, że suma materiałów za dwa kosze wystarczy do prawidłowej odpowiedzi – co jest typowym uproszczeniem, niestety prowadzącym do zaniżenia kosztów. Inny błąd to nieprawidłowe przemnożenie czasu pracy – czasem ktoś myśli, że wystarczy pomnożyć godzinową stawkę przez dwa, zapominając, że jeden kosz to nie jedna godzina, tylko półtorej. Albo mnoży się koszt robocizny przez ilość koszy, ale zapomina dodać koszt materiałów. W branży technicznej szczególnie ważne jest, żeby pamiętać o wszystkich składnikach kosztu, bo to właśnie takie detale decydują o opłacalności produkcji. Zaniedbanie jednego elementu kończy się często stratą finansową – to bardzo realny problem w małych firmach, gdzie marża jest niewielka. Z mojego doświadczenia wynika, że praktycznie co drugi uczeń na początku właśnie tu się myli. Stąd ważne, aby każdy koszt – i materiału, i pracy – policzyć dla jednej sztuki, zsumować, a dopiero potem pomnożyć przez liczbę wyrobów. Tak uczą na kursach kosztorysowania i tak też wymaga się na egzaminach zawodowych. Prawidłowa kolejność i pełne rozpisanie wszystkich pozycji zapewnia nie tylko dokładność, ale też przejrzystość wyceny – a to doceni każdy klient i szef. W praktyce można to zastosować nie tylko do koszy, ale dowolnej usługi czy produktu – zawsze suma materiałów i pracy daje pełen obraz kosztu. To jest po prostu dobra praktyka branżowa – i naprawdę warto się do niej stosować.