Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

W pracy plecionkarza istnieje szereg specjalistycznych czynności, jednak nie wszystkie mają związek z podłużnym nadcinaniem końcówki materiału. Ubijanie, na przykład, polega na dociskaniu splotów w celu ich zagęszczenia i wyrównania, co jest istotne zwłaszcza przy formowaniu dna kosza czy ścianek. To raczej proces techniczny poprawiający stabilność struktury niż mający wpływ na przygotowanie końcówek materiału. Żebrowanie natomiast odnosi się do wzmacniania konstrukcji poprzez wprowadzanie sztywnych, nośnych elementów tak zwanych żeber. Ta czynność jest niezbędna, gdy trzeba uzyskać określony kształt lub wzmocnić całość, ale absolutnie nie dotyczy modyfikowania końcówki wikliny czy innego włókna. Z kolei wbijanie może odnosić się do mocowania elementów lub wprowadzania ich w już powstałą strukturę, czasem też do wprowadzania pręta lub listwy w określone miejsce. Często spotykam się z błędnym założeniem, że każda czynność wymagająca użycia siły narzędzia do materiału to już wbijanie – w praktyce jest to jednak dużo bardziej precyzyjne działanie, nie mające związku z podłużnym nadcinaniem końcówki. Takie błędne myślenie wynika zwykle z braku rozróżnienia między przygotowaniem materiału do dalszej obróbki a technikami łączenia czy formowania całości. Podłużne nadcinanie końcowej części materiału, zwane nadłupywaniem, to wyraźnie odrębna czynność, ściśle związana z przygotowaniem do łączenia, rozszczepiania albo estetycznego wykończenia, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi. Moim zdaniem warto zawsze zwracać uwagę na te subtelne różnice, bo to właśnie ich znajomość pozwala osiągnąć wyższy poziom precyzji i trwałości wyrobów plecionkarskich.