Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Wybierając odpowiednią wierzbę do korowania, łatwo można się pomylić, kierując się tylko nazwą lub ogólnymi cechami wizualnymi. Wierzby takie jak migdałowa, wawrzynkowa czy długokończysta mają swoje zalety, ale pod względem korowania wypadają słabiej niż amerykanka. Często myli się pojęcie łatwości obróbki z samą plastycznością gałązek czy atrakcyjnością wizualną materiału, a to błąd – bo to właśnie zdolność do szybkiego, równomiernego i bezproblemowego oddzielania kory od drewna jest kluczowa w praktyce branżowej. Migdałowa, choć wygląda ciekawie i czasem jest wykorzystywana w ogrodnictwie, ma zdecydowanie twardszą i gorzej oddzielającą się korę. Wawrzynkowa i długokończysta bywają natomiast polecane do zastosowań dekoracyjnych, ale podczas korowania potrafią mocno zasychać, kora się łamie, a czas poświęcony na jej zdejmowanie jest nieproporcjonalnie duży do uzyskanego efektu. Typowym błędem myślowym jest też przekonanie, że im grubsze i mocniejsze pędy, tym łatwiej je obrać – w rzeczywistości, to elastyczność włókien i specyficzna budowa kory decydują o efektywności procesu. Zdarza się, że wybiera się gatunek bardziej „egzotyczny”, bo wydaje się ciekawszy, ale w praktyce to amerykanka daje najczystszy, najłatwiejszy w dalszej obróbce materiał. Właśnie dlatego większość podręczników zawodowych i norm produkcyjnych zaleca korzystanie z tego gatunku, gdy zależy nam na wydajności i jakości w przemyśle wikliniarskim czy rzemieślniczym. Z mojego doświadczenia wynika też, że próby korowania innych wierzb zniechęcają początkujących przez ilość pracy i strat materiałowych. Warto więc zapamiętać, że właściwy wybór to nie kwestia przypadku, lecz znajomości branżowych standardów i praktycznych doświadczeń.