Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Jeżeli ktoś myli oznaczenia graficzne płyt drewnopochodnych, to najczęściej wynika to z pobieżnego zapoznania się z dokumentacją techniczną albo zbyt ogólnego podejścia do tematu. Zacznijmy od płyty pilśniowej – jej oznaczenie wygląda zupełnie inaczej, bo nie ma tam układu warstw widocznych tak jak w sklejce, tylko pokazuje się ją raczej jako jednorodną strukturę, często z jednolitym kreskowaniem. Lignoston natomiast to bardzo specyficzny materiał, wytwarzany przez sprasowanie fornirów z żywicą fenolową, używany głównie w zastosowaniach technicznych, jak izolatory czy elementy konstrukcyjne narażone na duże obciążenia. Jego graficzne oznaczenie różni się znacząco i zwykle jest znane tylko osobom pracującym z tym materiałem na co dzień. Płyta wiórowa, z kolei, to materiał z wiórów drzewnych i jej symbolika też nie nawiązuje do naprzemiennego układu warstw – raczej podkreśla się jej ziarnistą, niejednolitą strukturę. Typowym błędem jest branie pod uwagę tylko ogólnego wyglądu przekroju, bez zrozumienia, że symbole warstw występują właśnie wyłącznie w sklejce. Moim zdaniem, żeby nie wpadać w takie pułapki, warto przejrzeć normy rysunkowe (np. PN-EN ISO 128), które jasno pokazują, jak każda z płyt jest oznaczana. Dobre zrozumienie tych graficznych konwencji znacznie ułatwia późniejszą pracę z dokumentacją i uniknięcie kosztownych pomyłek przy produkcji lub montażu.