Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Najczęściej myli się pojęcia materiałów podstawowych z uzupełniającymi, co może wpłynąć na błędną ocenę właściwości produktów plecionkarskich. Pręty rotangowe są szeroko wykorzystywane w tradycyjnym plecionkarstwie, ale ich główną rolą jest tworzenie struktury nośnej, obrzeży czy dekoracyjnych elementów – nie pełnią funkcji uzupełniającej w sensie technicznym, raczej podstawową. Podobnie łuby iglaste, choć wykorzystywane regionalnie, to są najczęściej stosowane w konstrukcyjnych fragmentach wyrobów albo jako materiał zasadniczy do plecionek o konkretnej estetyce, zwłaszcza w wyrobach ozdobnych lub użytkowych na wsiach. Taśmy leszczynowe, szczególnie duszkowe, ze względu na swoją giętkość i wytrzymałość, spotykane są przy wyplataniu obrzeży czy wykończeń, ale też nie spełniają roli typowo uzupełniającej – raczej uzupełniają dekorację niż konstrukcję. W praktyce materiał uzupełniający powinien być czymś co stabilizuje całość, nadaje sztywność lub zamyka duże powierzchnie, gdzie sama plecionka byłaby zbyt wiotka lub niewystarczająco trwała. Często popełnianym błędem jest sądzenie, że wszystko co nie jest „główną” wikliną, musi być od razu materiałem uzupełniającym – to uproszczenie. Standardy branżowe wyraźnie podkreślają, że np. sklejki czy inne płyty stosuje się wtedy, gdy konieczne jest zapewnienie lepszej nośności lub podstawy pod delikatniejsze wyroby, a niekiedy też dla efektu wizualnego. Dobierając materiały zawsze warto kierować się konkretnym przeznaczeniem wyrobu i pamiętać o ich właściwościach – wtedy naprawdę można uniknąć takich niejasności.