Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Często początkujący mylą sposoby składowania różnych materiałów na placu budowy, bo terminologia bywa podobna, a praktyka pokazuje, że detale mają kolosalne znaczenie. Przęsła kojarzą się z elementami ogrodzenia czy konstrukcji ramowych, ale w praktyce nie wykorzystuje się ich do suszenia wikliny – są zbyt masywne, a ich powierzchnia nie zapewnia odpowiedniej wentylacji, przez co materiał może ulec zawilgoceniu. Palety rzeczywiście stosuje się do przechowywania różnego rodzaju materiałów budowlanych, szczególnie tych, które mają być łatwo przewożone wózkiem widłowym lub ustawiane w stosy. Jednak w przypadku wikliny, która wymaga delikatnego i równomiernego suszenia, palety są zbyt gęste i nie pozwalają na swobodny przepływ powietrza wokół wszystkich gałązek, co jest kluczowe w utrzymaniu jej jakości. Kozły natomiast są popularne do podpierania desek, belek czy innych dłuższych elementów podczas obróbki lub cięcia, ale nie służą jako baza do rozkładania cienkich warstw wikliny, bo powierzchnia podparcia jest niewystarczająca i niestabilna, przez co materiał się zsuwa lub łamie. Typowym błędem jest założenie, że każde podparcie sprawdzi się uniwersalnie – w rzeczywistości dobieranie sposobu składowania do rodzaju materiału to kluczowa umiejętność w zawodzie. W przypadku wikliny żerdzie wygrywają praktycznością i zgodnością z branżowymi standardami, bo zapewniają równomierny przepływ powietrza i minimalizują ryzyko uszkodzeń. Warto pamiętać, że odpowiednia wentylacja i brak kontaktu z wilgotnym podłożem to podstawa, jeśli chce się uzyskać jakościowy surowiec do dalszych prac.