Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Walka z owadami na plantacjach wikliny to temat, który często rodzi różne pomysły, jednak nie każda metoda sprawdza się w praktyce, zwłaszcza na większą skalę. Wpuszczanie drobiu wydaje się pomysłem rodem z ekologicznych gospodarstw, gdzie kury faktycznie mogą zjeść trochę larw czy dorosłych owadów, ale przy dużych, profesjonalnych plantacjach efekt jest prawie niezauważalny – drób nie jest w stanie kontrolować populacji szkodników na odpowiednim poziomie, szczególnie tych, które ukrywają się w pędach lub korze. Ścinanie uszkodzonych pędów może poprawić zdrowotność rośliny lokalnie i jest zalecane w profilaktyce, jednak absolutnie nie stanowi skutecznego sposobu na masowy problem z insektami – szczególnie, że larwy i jaja owadów często są niewidoczne i mogą zostać na plantacji nawet po wycięciu części roślin. Ręczne zbieranie szkodników brzmi rozsądnie dla małych, przydomowych upraw, ale w praktyce, przy tysiącach metrów kwadratowych powierzchni, jest to fizycznie niemożliwe do przeprowadzenia efektywnie. Często wydaje się, że takie metody ekologiczne są bezpieczniejsze czy bardziej przyjazne środowisku, ale niestety nie dają realnych rezultatów w ochronie plonu, co potwierdzają wytyczne integrowanej ochrony roślin i doświadczenia zawodowych plantatorów. Współczesna produkcja wikliny wymaga podejścia systemowego i stosowania nowoczesnych środków, które gwarantują skuteczność i bezpieczeństwo uprawy. Oczywiście, każdy sposób ma swoje miejsce, ale kluczowe jest dobranie metody do wielkości plantacji i stopnia zagrożenia – tylko środki chemiczne pozwalają opanować masowe pojawy owadów i zabezpieczyć plon na skalę przemysłową.