Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Wiele osób myli pojęcia związane z wykańczaniem powierzchni, co prowadzi do nieporozumień zwłaszcza w pracy zawodowej. Zacznijmy od bielenia – ten termin odnosi się głównie do procesu rozjaśniania, wybielania drewna lub tekstyliów, a nie do klasycznego nanoszenia farby na całą powierzchnię. W stolarstwie bielenie często wykorzystuje się do podkreślenia słojów drewna i osiągnięcia efektu rustykalnego, ale nie jest to typowe pokrycie farbą. Barwienie z kolei to proces nadawania koloru materiałowi, najczęściej poprzez zanurzenie w barwniku lub użycie bejc, co sprawia, że pigment wnika w głąb struktury – efekt jest bardziej naturalny, a powierzchnia nie zostaje pokryta nieprzepuszczalną warstwą, tylko zyskuje kolor. Nie mylmy tego z malowaniem, bo bejca czy barwnik nie tworzy powłoki jak farba. Lakierowanie natomiast kojarzy się głównie z nanoszeniem bezbarwnych lub lekko zabarwionych powłok ochronnych, które mają na celu zabezpieczenie i nadanie połysku, ale nie pokrycie powierzchni kolorem tak jak robi to farba. W praktyce lakier zapewnia odporność na ścieranie czy działanie czynników atmosferycznych, ale nie zmienia w pełni koloru podłoża. Moim zdaniem najczęstszy błąd myślenia polega na utożsamianiu wszystkich tych technik z malowaniem – a to właśnie malowanie, według standardów branżowych i codziennych praktyk, oznacza pokrycie całej powierzchni wyrobu warstwą farby. Różnice są istotne nie tylko pod względem efektu wizualnego, ale też trwałości i ochrony przedmiotów, więc warto je dobrze rozumieć. W codziennej pracy takie pomyłki mogą prowadzić do nieporozumień z klientem lub nieodpowiedniego doboru technologii wykończenia, czego każdy fachowiec raczej chce uniknąć.