Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Przy analizie form stosowanych do wyplatania koszy łatwo popełnić błąd, skupiając się wyłącznie na intuicyjnych skojarzeniach wynikających z kształtu lub przeznaczenia kosza. Na przykład, forma o skośnych ścianach byłaby wykorzystywana do produkcji koszy z wyraźnie nachylonymi bokami, gdzie ściany od podstawy do krawędzi nachylają się pod pewnym kątem, co jednak zupełnie nie odpowiada prezentowanej formie z wyraźnie zaokrąglonymi bokami. Z kolei formy wklęsłe, choć stosowane do specjalistycznych wyrobów, charakteryzują się ścianami zakrzywionymi do wewnątrz i są rzadko spotykane, ponieważ wymagają specyficznych technik i nie oferują takiej wytrzymałości konstrukcyjnej jak wypukłe. Często mylnie są utożsamiane z koszami o finezyjnym wyglądzie, podczas gdy w praktyce są dość niepraktyczne. Natomiast forma o ścianach prostych jest standardem w przypadku najprostszych koszy użytkowych, gdzie liczy się łatwość wykonania i maksymalna prostota konstrukcji – ale w tym przypadku wystarcza zupełnie prosty, regularny szablon, bez żadnych zaokrągleń. Przekonanie, że taka forma sprawdzi się przy budowie koszy o wypukłych ściankach, jest błędne – ściany wyplotu będą wtedy sztywno podążać za prostą linią szablonu i nie uzyskamy oczekiwanej wypukłości. Problemem w rozumowaniu jest najczęściej nieuwzględnienie faktu, że kształt formy determinujący przebieg ścian kosza musi być dokładnie taki, jak finalny efekt – wypukłość nie pojawi się przypadkiem, a jedynie dzięki odpowiedniej formie. To dość typowy błąd myślowy, zwłaszcza na początku nauki technik wyplatania, gdy skupiamy się na samych materiałach i splotach, a nie na geometrii formy. Odpowiedni dobór formy to kwestia nie tylko wygody pracy, ale i końcowej estetyki oraz wytrzymałości gotowego kosza, co podkreślają wszelkie dobre praktyki rzemieślnicze.