Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Wybierając technikę wyplatania pełnego koszyka, łatwo się pomylić, zwłaszcza jeśli zna się różne rodzaje splotów, ale niekoniecznie ich zastosowanie w praktyce. Splot kratowy może wydawać się kuszący, bo jest dość prosty i szybki do wykonania, ale niestety nie daje pełnego wypełnienia – zostawia spore prześwity, co sprawdza się raczej w koszach dekoracyjnych lub do przechowywania większych rzeczy, gdzie drobiazgi nie mają szans wylecieć. Splot osnowowy natomiast to bardziej technika stosowana przy tkaninach czy też w konstrukcjach wymagających wyraźnych, równoległych splotów – w koszu może dać ciekawy efekt, ale bardzo trudno uzyskać pełne, szczelne pokrycie, a kosz traci sztywność. Splot wiązany jest trochę mylący – sama nazwa sugeruje coś mocnego, ale w praktyce polega bardziej na łączeniu elementów w pojedyncze wiązania, a nie na tworzeniu regularnej, gęstej struktury. Moim zdaniem, sporo osób daje się zwieść nazwom, nie zastanawiając się, czy dany splot rzeczywiście zagwarantuje brak prześwitów i odpowiednią wytrzymałość. Branżowe standardy i dobre praktyki jednoznacznie wskazują, że do pełnych wyplotów najlepiej nadaje się splot jodełkowy, bo łączy walory estetyczne i użytkowe – zapewnia szczelność, stabilność oraz ładny, powtarzalny wzór. Warto też pamiętać, że wiele tradycyjnych wyrobów rzemieślniczych właśnie na tym splocie bazuje. Przekonanie, że inne techniki sprawdzą się równie dobrze, najczęściej wynika z braku praktyki lub nieznajomości właściwości konkretnego wyrobu.