Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Sadzonki krótsze niż 25 cm, na przykład takie o długości 10, 15 czy 20 cm, bardzo często są wybierane przez osoby mniej doświadczone lub chcące uprościć sobie pracę, ale to w praktyce przynosi więcej szkód niż pożytku. Zbyt krótkie sadzonki mają dużo mniejszą liczbę pąków (tzw. oczek), z których mogą wyrosnąć nowe pędy. To przekłada się bezpośrednio na gorsze przyjęcia i mniejszą siłę wzrostu w pierwszym roku. Sadzonka 10-centymetrowa z reguły nie ma szans dobrze ukorzenić się w cięższych, gliniastych glebach – po prostu nie sięga do warstwy o stabilnej wilgotności. Jeszcze wyraźniej widać to przy 15 czy 20 cm, które z różnych powodów wydają się czasem „w sam raz”, ale niestety nie są optymalne – to taki typowy błąd myślowy, że krócej znaczy łatwiej się przyjmie albo szybciej urośnie. Praktyka i zalecenia branżowe jednak są jednoznaczne: minimalna długość 25 cm daje największą pewność, że przynajmniej kilka oczek będzie miało kontakt z glebą, co bardzo korzystnie wpływa na proces ukorzeniania i późniejszą produkcyjność plantacji. Zbyt krótkie sadzonki czasem nie przetrwają suszy w pierwszych tygodniach po sadzeniu, a także są bardziej podatne na mechaniczne uszkodzenia podczas zabiegów uprawowych. Sadzonki dłuższe niż 25 cm raczej się nie stosuje, bo trudno je poprawnie zagłębić w ziemię i grozi to przesuszeniem ich górnej części. W profesjonalnych uprawach – szczególnie tych prowadzonych z myślą o produkcji biomasy – bardzo precyzyjnie podchodzi się do długości sadzonek. Standard 25 cm nie pojawił się przypadkiem – to wynik wielu lat doświadczeń, badań polowych i zaleceń instytutów rolniczych. W praktyce wybór krótszych sadzonek to po prostu ryzyko mniejszych plonów i większych strat na starcie.