Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

W branży wikliniarskiej często myli się pojęcia związane z klasyfikacją surowca, co prowadzi do nieprecyzyjnego doboru materiału do konkretnych zastosowań. Termin „kije wiklinowe gotowane klasy A, 120 cm długości części odziomkowej” sugeruje inne podejście niż przewidują oznaczenia branżowe – w rzeczywistości „kije” i „pręty” to dwa różne typy surowca; kije mają większą średnicę i z reguły są wykorzystywane do konstrukcji cięższych elementów, nie zaś do typowych wyplotów. Oznaczenie klasy jakości jako „A” również nie jest standardowe – w systematyce najczęściej spotyka się rzymskie oznaczenia klas (I, II, III), a nie litery. Z kolei odpowiedzi sugerujące brak sortowania lub nieprecyzyjny opis odmiany (np. tylko „gotowana, klasy A”) pomijają kluczowy etap selekcji – sortowanie według długości i grubości, które jest podstawą profesjonalnej pracy z wikliną. Często spotykany błąd to zakładanie, że sam proces gotowania zapewnia wysoką jakość, podczas gdy klasa oraz sortowanie są równie ważne, by uniknąć późniejszych problemów podczas wyplatania (np. pęknięć czy nierównomiernej powierzchni). Praktyka pokazuje, że ignorowanie symboli takich jak „s” (sortowana) i korzystanie wyłącznie z potocznych określeń prowadzi do zamieszania przy zakupach lub podczas rozmów z kontrahentami, a nawet do strat, jeśli materiał nie spełni wymogów klienta. Z mojego doświadczenia wynika, że właściwa identyfikacja symboli pozwala nie tylko na jakościowe wykonanie wyrobów, ale i daje przewagę na rynku, gdzie liczy się nie tylko cena, ale przede wszystkim powtarzalna jakość i zgodność z normami. Dlatego warto poznać i rozumieć precyzyjne oznaczenia branżowe, bo to one są wyznacznikiem profesjonalizmu w rzemiośle wikliniarskim.